به گزارش صراط به نقل از شفقنا: عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه خروج پرستاران و کادر درمان کشور، یکی از معضلات و چالش‌های جدی حوزه بهداشت و درمان ما در آینده خواهد بود، گفت: تعداد پرستاران ما کم است و گامی که مجلس برای رضایتمندی پرستاران برداشت، بحث تعرفه گذاری خدمات پرستاری بود اما این تعرفه گذاری نه تنها با پرداخت مناسبی صورت نگرفت بلکه به موقع هم انجام نمی شود.
محمدعلی محسنی بندپی در خصوص وضعیت پرستاران کشور و خبر استعفای ۲۰ پرستار بیمارستان آیت الله طالقانی چالوس، اظهار داشت: به واسطه گردشگر پذیر بودن غرب استان مازندران خصوصا نوشهر ، وچالوس و کلاردشت، حجم کاری پرستاران در منطقه ما بسیار زیاد است و بیمارستان از نظر مالی به شدت با مشکل مواجه است. از سوی دیگر همراهان بیمار توقع دارند سریع ترین و بهترین سرویس را دریافت کنند که فشار بر پرستار است؛ بنابراین حجم کاری بالا، پرداخت با تاخیر و تعداد کم نیروها و حجم بیمارانی که به این بیمارستان مراجعه می‌کنند باعث نارضایتی نسبی شده است.
ی ادامه داد: هزینه های بیمارستان با تعرفه های پایین دولتی و با پرداخت حداقل ۸ ماه تاخیر توسط سازمان های بیمه گر و طلب های انباشته دانشگاه علوم پزشکی مازندران و بی توجهی مسوولین باعث شده است که حجم کارهای پرستاری افزایش یابد اما استعفای دسته جمعی پرستاران بر اساس آخرین اطلاعاتی که من دارم و صحبتی که با رئیس بیمارستان داشتم غیر واقعی است.
آقای محسنی بندپی نماینده مردم نوشهر و چالوس در مجلس شورای اسلامی در رابطه با اقدامات دولت برای حمایت از پرستاران، گفت: تعداد پرستاران ما کم است و گامی که مجلس برای رضایتمندی پرستاران برداشت، بحث تعرفه گذاری خدمات پرستاری بود اما این تعرفه گذاری نه تنها با پرداخت مناسبی صورت نگرفت بلکه به موقع هم انجام نمی شود.
این عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس با بیان اینکه وضع جامعه پرستاران اصلا خوب نیست، اظهار داشت: خروج پرستاران و کادر درمان کشور، یکی از معضلات و چالش‌های جدی حوزه بهداشت و درمان ما در آینده خواهد بود. به عنوان نمونه من هفته گذشته بازدیدی از بیمارستان آیت الله طالقانی چالوس داشتم که ۶ تخت «آی سیو» مجهز دارد؛ من بارها با معاون وزیر و مدیر کل نیروی انسانی وزارت بهداشت و معاون دانشگاه صحبت کردیم که بیمارانی داریم که به شدت به آی سیو نیازمند هستند و پرستار هم بیرون از این مجموعه آماده به کار داریم، اما مدیریت به حدی ضعیف است که نمی تواند این نیروهای آماده را جذب کند تا بیماران بتوانند برای روند درمان از آی سیو استفاده کنند؛ بنابراین بی توجهی مسوولان در این زمینه به وضوح مشخص است.
