به گزاش صراط ، علی سلیمی: طعنه و کنایه شکل‌هایی از شوخ‌طبعی هستند با بیانی برنده، تمسخرآمیز و دست‌انداختنی که معمولا با ریشخند بیان می‌شوند و غالبا شامل یک اختلاف بین کلمات گفتاری و نشانه‌های غیرکلامی هستند. یک شوخی خوب واقعا می‌تواند بر خلق افراد تاثیر بگذارد مثلا اینکه به یک رفتار عجیب دوست خود اشاره کرده و هر دو به آن بخندید. اما گاهی اوقات بعضی شوخی‌ها ممکن حالت بدجنسی و بی‌ادبی به خود بگیرند. تحقیقات جدید در مورد استفاده از این اشکال شوخ‌طبعی نشان می‌دهد که آنها ممکن است به عنوان بی‌ادبی ادارک شوند. برای همین پیشنهاد می‌شود که به ارتباط مستقیم با شریک زندگی خود پایبند باشید و از طعنه و کنایه زیاد پرهیز کنید.
این که با چه کسی طعنه‌آمیز حرف می‌زنیم اهمیت دارد؟
اینکه فردی که طعنه‌آمیز با او صحبت می‌کنید چقدر به شما شباهت دارد و چقدر یک ساختار زبان مشترک با یکدیگر دارید که هر دو آن را درک می‌کنید در بی‌ادبانه یا شوخ‌طبعانه به نظر رسیدن شوخی بسیار اثر دارد. به طور کلی ادراک طعنه و کنایه به عوامل مختلفی از جمله هویت جنسیتی، نژاد، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، فرهنگ و تفاوت های جغرافیایی بستگی دارد.
طعنه؛ نوعی پرخاشگری منفعلانه
یک اتفاق رایج در کنایه‌آمیز و با طعنه حرف زدن این است که افراد از طعنه به عنوان راهی برای ابراز غم یا خشم خود استفاده کنند و اصلا هدف شوخی و طنز نداشته باشند. در افرادی که جرات‌ورزی لازم برای ابراز خود را ندارند یا می‌خواهند انتقاد خود را به یک مرجع قدرتمندتر از خود ابراز کنند، غالبا کنایه و طنعه زدن چنین هدفی دارد. یا ممکن است افراد نخواهند که دیگری را با انتقاد خود ناراحت کنند و به او آسیب بزنند، اما این اتفاق باعث می‌شود که روابط افراد در درازمدت آسیب بسیاری ببیند. این هدف از طعنه‌آمیز صحبت کردن در روابط عاطفی بیشتر مشاهده می‌شود.
به طور خلاصه، ارتباط مستقیم مزایای بسیاری دارد، به خصوص اگر پیامی که منتقل می‌کنید مثبت باشد. اگر می‌خواهید رابطه طولانی و صادقانه با افراد داشته باشید بهتر است بیشتر به این شیوه ارتباط اتکا کنید.
