به گزارش صراط محمدرضا ابدالی مدیرکل دفتر مدیریت و حفاظت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان اظهار کرد:قاچاق حیات وحش یکی از چالشهای بزرگ محیطزیستی و حفاظتی در ایران است که تهدیدی جدی برای بقای گونههای نادر و اکوسیستمهای طبیعی کشور به شمار میرود. این مشکل نه تنها بر تنوع زیستی تاثیرات مخربی دارد بلکه به چالشهای اجتماعی و اقتصادی نیز منجر میشود.
وضعیت فعلی قاچاق حیات وحش در ایران
او ادامه داد: قاچاق حیات وحش در ایران به دلایل مختلفی از جمله سودآوری بالا، ضعف در اجرای قوانین، و تقاضای بالای بازارهای داخلی و خارجی رواج دارد. گونههای نادر و در خطر انقراض مانند یوزپلنگ آسیایی، گونههای مختلف پرندگان شکاری، خرسهای قهوهای و برخی گونههای خزندگان به شدت مورد هدف قاچاقچیان قرار دارند.
عوامل موثر بر قاچاق حیات وحش
ابدالی بیان کرد: بازارهای داخلی و خارجی برای گونههای نادر و بخشهای مختلف بدن آنها تقاضای بالایی دارند. این تقاضا منجر به ایجاد شبکههای قاچاق سازمانیافته میشود.عدم اجرای کامل قوانین حفاظت از حیات وحش و ضعف در نظارتها باعث شده که قاچاقچیان با ریسک کمتری به فعالیت بپردازند.کمبود آگاهی عمومی درباره اهمیت حفاظت از گونههای نادر و تاثیرات مخرب قاچاق بر اکوسیستمها، موجب شده که جامعه در این مسئله کمتر حساس باشد.
تاثیرات قاچاق حیات وحش
او ادامه داد: قاچاق گونههای نادر میتواند به کاهش جمعیت این گونهها و حتی انقراض آنها منجر شود.از بین رفتن گونههای خاص میتواند تعادل اکوسیستمها را به هم بزند و تاثیرات زنجیرهای بر سایر گونهها و محیط زیست داشته باشد.کاهش گونههای نادر و تخریب زیستگاهها میتواند به کاهش گردشگری طبیعی و زیانهای اقتصادی مرتبط با آن منجر شود.
ابدالی تصریح کرد: اجرای دقیقتر قوانین موجود و ایجاد قوانین جدید با مجازاتهای سنگینتر برای مقابله با قاچاق حیات وحش ضروری است. برگزاری کمپینهای آموزشی و اطلاعرسانی برای افزایش آگاهی عمومی درباره اهمیت حفاظت از حیات وحش و تاثیرات مخرب قاچاق، تقویت همکاری با سازمانهای بینالمللی وکشورهای دیگر برای مبارزه با شبکههای قاچاق بینالمللی،اقدامات موثر برای حفاظت و بازسازی زیستگاههای طبیعی به منظور حمایت از گونههای نادر و جلوگیری از قاچاق آنها راهکارهایی هستند که می توان در پیش گرفت.
او گفت: قاچاق حیات وحش یک بحران جدی و چندبعدی است که نیازمند توجه و اقدام فوری از سوی دولت، سازمانهای محیطزیستی و جامعه است. با اتخاذ راهکارهای موثر و افزایش همکاریها، میتوان گامی موثر در جهت حفاظت از تنوع زیستی کشور برداشت.
