به گزارش صراط به نقل ازمیزان - طبق اعلام روابط عمومی ایوان ربط، سالن کیف‌کوک، این‌بار میزبان میترا مهتریان (کارگردان) و سحر عصرآزاد (منتقد و نویسنده سینما) همراه با نمایش فیلم مستند «سینه ما رکس» و جلسه نقد و بررسی آن بود.
مستند «سینه ما رکس» به کارگردانی و نویسندگی میترا مهتریان و صادق دهقان و تهیه‌کنندگی میترا مهتریان در سال ۱۳۹۹ ساخته شد و به حادثه آتش‌سوزی سینما رکس می‌پردازد که با نگاهی متفاوت و دنبال کردن خاطرات تلخ بازماندگان، شاهدان حادثه و افرادی که در جریان دادگاه‌ها حاضر بودند این فاجعه را روایت می‌کند و سعی دارد از نگاه سیاسی که معمولاً نسبت به این حادثه وجود داشته، فاصله بگیرد و این فاجعه را در بعد انسانی و اجتماعی مورد بررسی قرار دهد.
در ابتدای این نشست، سحر عصرآزاد به معرفی اثر پرداخت و خطاب به کارگردان عنوان کرد که چطور شد شما به سراغ ساخت این اثر رفتید؟
میترا مهتریان کارگردان فیلم مستند «سینه ما رکس» پاسخ داد: سال‌ها پیش وقتی که به آبادان سفر کرده بودیم، برادرم به یک دختر آبادانی علاقه‌مند شد و این علاقه سال‌ها ادامه داشت و از طریق نامه نگاری با یکدیگر در ارتباط بودند تا زمانی که حادثه سینما رکس اتفاق افتاد و دیگر از آن خانم خبری نشد. پنج سال پیش که مجدداً به آبادان سفر کرده بودم، با برادرم تلفنی صحبت کرده و اندکی درباره علاقه آن زمان خود به این شخص برایم گفت و همین اتفاق جرقه‌ای برای ساخت این اثر در ذهنم شد.
منتقد این نشست درادامه از کارگردان اثر درباره اینکه چه شد که به سراغ خانواده مسلمی رفتند سوال کرد.
این فیلمساز اضافه کرد: خانواده مسلمی ارتباطات زیادی داشتند و از روابط نزدیکتری با خانواده‌های داغدار سینما رکس و عوامل آن دوران نسبت به سایر خانواده‌ها برخوردار بودند و برادرش نیز پلیس بود. همچنین خانواده‌ای همراه بودند و در جلوی دوربین نیز روایت خود را بازگو کردند و بیش از سایرین علاقه‌مند به همکاری با اینجانب بوده اند.
وی افزود: در تلاش بودم تا نگاه پلیسی و سیاسی را مبنا قرار ندهم و بیشتر به سراغ وجه روان درمانی و تاثیرات این واقعه بر خانواده قربانیان تمرکز کنم و بازنمایی‌ای از قربانیان و خانواده‌های شان و دیگر مردم کشور نمایش بدهم.
مهتریان ادامه داد: در مراسمی که امام جمعه منطقه آزاد اروند رود برای یادبود شهدای سینما رکس آبادان گرفته بود، خانواده مسلمی نزد این امام جمعه گلایه‌های خود را مطرح کردند و در روز بعدی که برداشت آخرین سکانس فیلم بود، این امام جمعه به دیدار این خانواده آمد؛ من مردد بودم که آیا باید این سکانس را ضبط کنم و یا نه؟ با وجود عدم آمادگی، اما در نهایت به نظرم ضبط این برداشت نکته مثبتی بود و پنهان کردن این امر که آقایان پس از ۴۰ سال در اقدامی نمایشی به دیدار یکی از خانواده‌های قربانیان آمده اند، جایز نبود.
در بخش دیگری از نشست مهتریان اظهار کرد: بسته بودن در‌های سینما ادعایی کاملاً اشتباه است و براساس گفتگو‌هایی که با اولین شاهدانی که در سینما رکس حضور پیدا کرده اند، داشتم، می‌توانم با قطعیت کامل بگویم که قربانیان حاضر در این سینما دچار خفگی با گاز شدند و در جای شان نشسته بودند و گویی خشک شده بودند که توسط ماموران صحنه جرم بهم ریخت.
مهتریان خاطرنشان کرد: خانواده‌های قربانیان نسبت به حکم اعدام اعتراض داشتند و می‌خواستند حقیقت پشت پرده مشخص شود و خیلی به دنبال اعدام تکبعلی زاده نبودند، اما با توجه به این خواسته مردم آبادان، در ۱۳ شهریور حسین تکبعلی زاده اعدام شد و من نسبت به این بی تفاوتی مردم شگفت زده ام، چرا پس از اعدام این متهم، اعتراضاتی در شهر برای روشن شدن حقیقت شکل نگرفت؟ خیلی از مردم می‌گویند که، چون بعد از این واقعه جنگ شد، اما تا شروع شدن جنگ ۱۸ روز فاصله بود و همچنان معترض نبودن مردم در آن برهه برایم پرسشی اساسی است.
این مستند ساز در بخش دیگری از نشست افزود: بعد از فیلم، همه عواملی که قصد همکاری با من داشتند به نحوی گرفتار شدند و من مجبور شدم که با دوربین موبایل شخصی و دوربین خانگی ام اغلب سکانس‌های این اثر را برداشت کنم و در بخش اصلاح رنگ و نور به مشکل خوردیم.
در پایان نشست، سحر عصرآزاد تصریح کرد: کات‌ها و برش‌هایی که شما داشتید که با نور زرد و نارنجی ترکیب شده بود و حالت سوختگی را تداعی می‌کرد جزو ظرافت‌های کار شما بوده است. همچنین این ترکیب نور مطابق با محتوا و مضمون فیلم بوده و این اثر را به لحاظ فرمیک تبدیل به اثری خاص کرده است.
