به گزارش صراط به نقل ازاعتماد انلاین ، جوانی که ۱۶ سال پیش پسرعموی خود را به قتل رسانده است، پیش از آنکه برای سومین بار پای چوبه دار برود از قصاص نجات پیدا کرد.
به گزارش سایت جنایی، گزارش مرگ پسر جوانی که آبان سال ۸۷ در یکی از بیمارستان‌های اطراف تهران جان خود را از دست داده بود، تحقیقات جنایی را کلید زد که به کشف راز مرگ او منجر شد. با گزارش این خبر به بازپرس کشیک قتل، به دستور بازپرس تیم بررسی صحنه جرم وارد عمل شدند، چون بر اساس مدارک پزشکی و گفته‌های کادر درمان بیمارستان، پسر ۲۲ ساله به نام کوروش را ساعاتی قبل از مرگش در حالی که زخمی و خونی بود به بیمارستان برده بودند و کادر درمان با وجود همه تلاش‌ها برای نجات جوان مجروح به خاطر کاری بودن ضربات وارده ناکام ماندند.
در یکی از نخستین قدم‌های تحقیق پدر کوروش که در بیمارستان حضور داشت و شاهد وارد شدن ضربات مرگبار بر پیکر پسرش بود، هویت قاتل را برملا کرد و گفت: من و خانواده‌ام اطراف تهران زندگی می‌کنیم، چون زمین‌های زیادی از پدرم به ارث برده‌ام. یکی از این املاک، زمین کشاورزی هزار متری است که به من و برادرم رسید و برادرم می‌خواست زمین را بفروشد اما من مخالف بودم و به نظرم بهتر بود روی زمین کار کنیم. همین موضوعی شد که من و برادرم دعوایمان شود. روز حادثه برای صحبت سر آن زمین رفته بودیم که دوباره درگیر شدیم و پسر برادرم به من و پسرم حمله کرد و پسرم کوروش را با چاقو زد.
با معرفی عامل قتل تحقیقات برای دستگیری پسرعموی مقتول آغاز، اما معلوم شد همزمان با انتقال کوروش به بیمارستان فراری شده است. به این ترتیب، دستگیری پسرعموی کوروش در دستور کار قرار گرفت تا اینکه مشخص شد او ساعتی بعد از درگیری مرگبار به کلانتری در اطراف بیمارستان رفته و خودش را معرفی کرده است.
او در مورد درگیری مرگبار گفت: با پدرم به مزرعه رفته بودیم که کوروش به پدرم حمله کرد، گلوی پدرم را گرفت و نزدیک بود او را خفه کند. به همین خاطر میله‌ای که روی زمین افتاده بود برداشتم و پسرعمویم را زدم، قصدم کشتنش را نداشتم و حتی دلم نمی‌خواست او آسیب ببیند.
متهم ادامه داد: زمانی که کوروش زخمی روی زمین افتاد ترسیدم و فرار کردم. بعد به بیمارستان رفتم و با پرس‌وجو از پرسنل آنجا متوجه شدم کوروش فوت شده است. زمانی که باخبر شدم ضربه من او را کشته عذاب وجدان گرفتم و تصمیم گرفتم خودم را معرفی کنم.
متهم به نام خسرو زمانی که در دادگاه در جایگاه متهم قرار گرفت، همان اظهارات قبلی خود در زمان دستگیری و بازجویی در دادسرا را تکرار و از اولیای دم مقتول که عمو و زن‌عمویش بودند درخواست بخشش کرد اما اولیای دم خواهان قصاص شدند و قضات دادگاه هم بر اساس درخواست اولیای دم، اظهارات متهم در دادگاه، بازسازی صحنه قتل، شهادت شهود و مدارک و شواهد موجود در پرونده رأی به اشد مجازات خسرو دادند.
پس از آن با تایید حکم قصاص در دیوان عالی کشور، پرونده برای اجرای حکم به دادسرا رفت و با مشخص شدن زمان اجرا، خسرو پای چوبه دار رفت اما در آخرین لحظات با خواهش و التماس از عمو و زن‌عمویش خواهان بخشش شد. گریه‌های خسرو و تلاش تیم صلح و سازش باعث شد اولیای دم به او مهلت دهند اما در مدت مهلت توافقی بین اولیای دم و محکوم به قصاص صورت نگرفت و با پایان مهلت، خسرو بار دیگر پای چوبه دار رفت و این بار هم موفق به گرفتن مهلت شد و زنده به سلول بازگشت.
زمانی که اسم خسرو برای سومین بار در فهرست محکومان به قصاص قرار گرفت، در حالی که فقط ۲۴ ساعت مانده بود که او برای بار سوم برای اجرای حکم وارد محوطه زندان شود، اولیای دم از قصاص او گذشت کردند.
پدر کوروش در رابطه با بخشش پسر برادرش گفت: در این مدت دلم می‌خواست قاتل پسرم را مجازات کنم، اما هر بار که به او مهلت می‌دادم، چون شب خواب کوروش را می‌دیدم که شاد و خوشحال بود. با این حال دلم راضی نمی‌شد و همچنان خواهان قصاص قاتل پسرم بودم، تا اینکه برای سومین بار نامش در فهرست اجرای حکم قرار گرفت و واقعاً تصمیم داشتم حکم را اجرا کنم اما یک شب قبل از اجرا، خواب کوروش را دیدم که در جشنی حضور دارد، جشن میلاد اعیاد شعبانیه بود و با دیدن این خواب تصمیم گرفتم به احترام اعیاد شعبانیه از قصاص گذشت کنم اما از برادرزاده‌ام می‌خواهم ۱۰ زندانی مالی را آزاد کند تا آنها هم مانند خودش شب عید کنار خانواده‌هایشان باشند و زندگی جدیدی را آغاز کنند.
به این ترتیب، با پذیرش این شرط از سوی خانواده پسر محکوم به قصاص، ۱۰ زندانی مالی را آزاد کرد و خودش هم که ۱۶ سال حبس را تحمل کرده است از زندان آزاد شد، چون نیازی به محاکمه از جنبه عمومی جرم نبود.
