دنیای حیوانات یکی از جاذبه‌های طبیعی است که بیشتر مردم جهان طرفدار آن هستند. به همین خاطر است که مستندهای حیات وحش همیشه جزو پربازدیدترین برنامه‌های تلویزیونی بشمار می‌روند.
شاه کرکس (King Vulture)
این پرنده بزرگ به خاطر حجم بدنش به جای پرواز در هوا سر می‌خورد و برای حفظ انرژی هم ترجیح می‌دهد از لاشه جانواران استفاده کند. یعنی دنبال شکار نمی‌رود.
شاه کرکس برای سیاره ما بسیار مفید است؛ به این خاطر که لاشه حیوانات را می‌خورد و در نتیجه از پراکنده شدن بیماری‌های ناشی از اجساد مرده‌ها و لاشه‌ها پیشگیری می‌کند.
خروس سنگی (Cock-of-the-Rock)
خروس سنگی بومی آمریکای جنوبی است. جالب اینجاست که خروس سنگی نر از نوع ماده جذاب‌تر و باشکوه‌تر است و دلیلش هم کاکل بادبزنی بسیار زیبایی است که روی سر دارد.
مرغ بهشت
این مرغ بهشت، بسیار کوچک و در حدود ۲۵.۵ سانتی‌متر اندازه دارد. این پرنده عجیب که بیشتر شبیه سفینه فضایی است وقتی سر خود را بالا می‌گیرد ۹۹.۹۵ درصد از نور خورشید را جذب می‌کند. همین مساله باعث شده تا آن را گونه جدیدی از جانوران بدانند زیرا به هیچ وجه شبیه بقیه پرنده‌ها نیست.
حتی رقص مخصوص برای جفت‌گیری و صداهایی که از خود در می‌آورد هم شبیه پرنده‌های دیگر نیست. نر و ماده این مرغ بهشت به لحاظ ظاهر و فرم بدن کاملا با هم متفاوت است. مطمئن باشید اگر از نزدیک این مرغ بهشتی را ببینید مسحور او می‌شوید، مخصوصا اگر در حال رقص باشد.
قرقاول طلایی (Golden Pheasant)
این پرنده جذاب که شکل پرهای گلویش طرحی شبیه ببر را هم در ذهن تداعی می‌کند یکی از پرنده‌های بومی کشور چین است. اما در انگلستان، جنوب غربی اسکاتلند، اسپانیا و فرانسه هم یافت می‌شود. قرقاول طلایی یکی از درخشان‌ترین پرنده‌های جهان است و این طور به نظر می‌رسد که هر روز صبح به موهای خود روغن می‌زند تا براق و خوش‌حالت به نظر برسد.
مرغ نوک‌شاخ (Hornbill)
مرغ‌های نوک‌شاخ را در اندازه‌های گوناگون از ۳۰ سانتی‌متر گرفته تا یک متر می‌توان در طبیعت پیدا کرد. این پرنده علاوه بر اینکه ظاهر عجیبی دارد خیلی هم خوش اشتهاست و همه چیز می‌خورد از میوه و سبزیجات گرفته تا حشرات و حیوانات کوچک.
به خاطر وجود زبان کوچک در دهان این پرنده، آنها توانایی قورت دادن غذا را ندارند به همین خاطر، با یک حرکت حرفه‌ای، غذا را ته گلوی خود می‌اندازد تا مستقیم وارد شکم شود.
مرغ دله کریسمس (Christmas frigatebird)
دلیل اینکه در دنباله نام این مرغ دله، لغت کریسمس اضافه شده این است که فقط در جزیره کریسمس در اقیانوس هند زندگی می‌کند. مردم به این مرغ «دزد دریایی» می‌گویند. دلیلش هم معلوم است دیگر، به این خاطر که غذای دیگر پرنده‌ها را می‌دزدد. یعنی به خودش زحمت شکار طعمه جدید را نمی‌دهد و از دسترنج بقیه تغذیه می‌کند.
این پرنده‌ی دزد بسیار هم خانواده‌دوست است و فقط با جفتش زندگی می‌کند. مرغ نر یک گلوی بادکنکی قرمز رنگ دارد که برای جلب نظر مرغ ماده آن را باد می‌کند.
مرغ ننه‌من‌غریب (Potoo bird یا poor-me-ones)
این پرنده خنده‌دار با چشم‌های باباغوری اسم عجیبی هم دارد: ننه‌من‌غریب. می‌دانید دلیلش چیست؟ به این خاطر که این پرنده آوازی شکایت‌آمیز و ترحم‌برانگیز دارد و آدم دلش برای او می‌سوزد. ننه‌من‌غریب در آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی زندگی می‌کند و جزو پرنده‌های شب‌زی است.
این پرنده در اطراف دهان خود پر ندارد. در طول روز هم به هیچ عنوان پرواز نمی‌کند و خیلی خوشحال و بی‌خیال تمام روز روی شاخه درخت می‌نشیند و سعی می‌کند استتار کند تا جانوری مزاحمش نشود. غذای ننه‌من‌غریب را هم سوسک، حشره، ملخ و موریانه تشکیل داده است.
قرقاول Swinhoe
این قرقاول که بیشتر شبیه خروس است، جمعیت کوچکی در جهان دارد زیرا زیستگاه آنها در حال از بین رفتن است. نوع نر این قرقاول تا ۸۰ سانتی‌متر قد می‌تواند داشته باشد. پرهای این پرنده بسیار براق و درخشان است. سینه‌های آبی-بنفش، کمر سفید، غبغب قرمز و دم سفیدشان در کنار هم ترکیب جالب توجهی ساخته است.
رُخ‌کرکس آند (Andean Condor)
این چهره بسیار بی اعصاب و خشنی که در تصویر می‌بینید، رُخ‌کرکس آند نام دارد. پرنده‌ای از خانواده کرکس‌ها که طول بال‌هایش به حدود ۳ متر می‌رسد و بزرگ‌ترین پرنده جهان است که توان پرواز کردن دارد. وزن رُخ‌کرکس آند ۱۵ کیلوگرم و قد آن حدود ۱.۲ متر است. همچنین باید اضافه کنیم این چهره خشن، بزرگ‌ترین پرنده شکاری دنیا هم محسوب می‌شود.
نکته جالب در مورد این پرنده غول پیکر این است که هر دو سال یک بار و آن هم فقط یک عدد تخم می‌تواند بگذارد و چیزی بین ۵۴ تا ۵۸ روز طول می‌کشد تا جوجه‌ها سر از تخم در بیاورند.
اردک ماندارین (Mandarin Duck)
اردک ماندارین بومی کشورهای چین و ژاپن است و به عنوان زیباترین اردک جهان شناخته می‌شود. همانند دیگر اردک‌ها برای یک فصل جفت پیدا می‌کند و دوباره در پاییز یک جفت جدید برای خود دست و پا می‌کند. ماندارین‌های ماده کوآک نمی‌کنند. در عوض وقتی احساس خطر کند مثل جوجه جیک جیک می‌کنند.
