به گزارش صراط به نقل از مشرق، جمهوری اسلامی ایران، در سرزمین های شرقی خود، طولانی ترین مرزها را با دو کشور پاکستان و البته افغانستان دارد.
افغانستان به عنوان مهد کشت تریاک و تولید مواد مخدر صنعتی در جهان شناخته می شود. کشوری که میزان تولید مواد مخدر در آن پس از حضور آمریکا در این کشور از سال 2003 تاکنون به بیش از 10 برابر رسیده است.
این در حالی است که آمریکا هنگام حضور در افغانستان و در هنگامیکه مشغول کشتار مردم بی دفاع در نقاط مختلف این کشور بود؛ حتی یک وجب از مزارع خشخاش پاکستان را هدف قرار نداد. نکته ای که البته مقامات نظامی آمریکا، علت آن را تلاش برای آسیب ندیدن اقتصاد و کشاورزی!!! اعلام کردند.
معمای آسیب ندیدن مزارع خشخاش اما با افزایش فراوان کشفیات مواد مخدر در مرزهای جمهوری اسلامی ایران فاش شد. رخدادی که با برخورد قاطع نیروی انتظامی و سایر نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران؛ مدیریت مسئله را از دست آمریکا نیز به در آورد و بر طبق آنچه فرماندهان نیروی انتظامی کشورمان بیان کرده اند، کاروان های قاچاق مواد مخدر را به سمت استفاده از راه های دریایی و مرزهای شرقی و جنوبی افغانستان و پاکستان سوق داد.
اما توطئه اصلی هنوز به میدان نیامده بود. نیروی انتظامی کشور بر اساس آمار رسمی، به ازای هر 800 کیلوگرم مواد مخدر، یک شهید را تقدیم راه مبارزه با ناامنی و مواد مخدر می کند. طرح انسداد مرزهای شرقی کشور با قدرت تمام در حال اجراست و بخش اعظمی از این مرزها از نظر جغرافیایی کاملا بسته شده اند. ماجرا می گذرد تا اینکه آنتونیو دلئو، نماینده دفتر مقابله با مواد مخدر سازمان ملل متحد در ایران (UNODOC)در اوایل مرداد ماه سال 90، طی مصاحبه ای مطبوعاتی در تهران اعلام کرد که ایران دومین کشور جهان در مصرف مواد مخدر است.
خبر تا آن حد تکان دهنده بود که رسانه های چندانی در کشور به درست یا غلط بودن ادعای دلئو نیاندیشیدند و فقط به انتشار با آب و تاب صحبت های جهت دار او پرداختند. آنهایی هم که درباره غلط بودن صحبت های دلئو سخن گفتند، صدایشان به جایی نرسید.
توطئه ادامه دار، اما وارد مراحل اصلی خود می شد. 11 نوامبر سال گذشته میلادی و چند ماه پس از مدعاهای دلئو بود که نشریه آمریکایی فارین پالیسی در گزارشی با عنوان "جولان مواد مخدر در ایران!" از این سخن گفت که مواد مخدر در ایران و به ویژه در پایتخت این کشور یعنی تهران شیوع فراوانی دارد.
گزارش یاد شده که البته جزو مطالب اصلی سایت فارین پالیسی نیز قرار گرفته بود در تمام بندهای خود بر این تاکید داشت که مواد مخدر به صورت فراوانی! در ایران مورد استعمال قرار می گیرد.
فارین پالیسی در حالی این ادعا را مطرح می کرد که آمریکا از زمان حضور در افغانستان فقط به حمایت از باندهای قاچاق مواد مخدر بسنده نکرده بود و ایجاد لابراتوارهای تولید مواد مخدر صنعتی مثل شیشه، کراک و ... و نیز فراهم آوردن مواد اولیه مورد نیاز این کارگاه ها در دستور کار ویژه او قرار داشت. آمریکایی ها بیش از دلئو، نماینده سازمان ملل در ایران در جریان برخوردهای شدید پلیس ایران با باندهای مواد مخدر قرار داشتند و تلاش می کردند تا کاهش ورود مواد مخدر به ایران را با دپوی مواد مخدر صنعتی جبران کنند.
*ماجرا ادامه دارد
سایت آمریکایی اسلیت (Slate) نیز در هنگامه ای که هیچ پاسخ درخوری به این توطئه نرم علیه کشورمان، از جانب رسانه ها و محافل مرتبط داخلی داده نمی شد، اقدام به بازنشر گزارش فارین پالیسی با تیتر و عکس متفاوت کرد.
اکنون و پس از توطئه به زبان لاتین نوبت به توطئه به زبان فارسی بود.
روشی که همواره در توطئه های نرم ابرقدرت های جهان علیه کشورمان مورد استفاده قرار می گیرد.
و سایت صهیونیستی بالاترین نیز به صحنه آمد.
آمریکا و متحدانش در افغانستان، از پیگیری و طراحی این پروژه شوم چه اهدافی را در سر می پرورانند؟
نکته واضح آن است که اتاق های فکر استکبار چگونه با پیگیری های نیرنگ بازانه خود تلاش کردند تا یک مفهوم غلط را در مورد یک کشور جا بیاندازند و سپس درباره آن به مانور بپردازند.
آنهم کشوری که شهادت بیش از 5 هزار نیروی مسلحش در مبارزه بی امان با اشرار و قاچاقچیان مسلح، تنها بخشی از پرونده مبارزه 33 ساله آن با مواد مخدر و مخالفت صریح با آن است.
ماجرا هنوز در ابهام است اما شاید مقاله اخیر سایت فارین پالیسی که پیش از مذاکرات هسته ای ایران و 5+1 در کشور عراق منتشر شد، تا حدی بتواند از برخی اهداف دشمنان ما در این زمینه رونمایی کند.
فارین پالیسی، بعنوان یکی از اندیشکده های تحقیقاتی آمریکا در این مقاله که با نویسندگی یک ایرانی و یک آمریکایی با تیتر "چگونه از جنگ با ایران اجتناب کنیم؟" منتشر شد، گفته بود: یکی از پیشنهادات آمریکا به ایران در مذاکرات هسته ای، کاهش ورود مواد مخدر به ایران در قبال لغو غنی سازی و تعلیق فعالیت راکتورهای هسته ای ایران است.
