دنياي كودكي و خاطرات آن هميشه شيريني خاصي را به همراه داشته و يكي از اين خاطرات به ياد ماندني نسل هاي گذشته توام با شيرين كاري هاي عروسك هاي برنامه هاي كودك بوده كه حالا ديگر كمتر درخشش سابق را دارند و هر از گاهي برخي از آنها موفقيت نسبي را به دست مي آورند كه شاخص اين روزهاي آن نيز كلاه قرمزي معروف با شيرين زباني هاي خاص خودش است.
مجموعه تلويزيوني به "نام صندوق پست" يادآور ورود شخصيت هاي محبوب عروسكي اين روزهاي سينما و تلويزون است و محبوبيت بيش از اندازه آنها باعث شد كه "كلاه قرمزي" و "پسرخاله" با حضور در فيلم سينمايي "كلاه قرمزي و سروناز" صف هاي طولاني را در تابستان 91 در پشت باجه هاي سينما شاهد باشيم . جالب اينجاست كه اين عروسك ها نه تنها دل كودكان را بلكه قلب بزرگ ترها را نيز تسخير كرده اند .
مجموعه شيرين "زي زي گولو"با گوش هاي "تا به تاي" دوست داشتني اش را هنوز بسياري از بچه هاي ايران در ذهن خود به يادگار دارند و با ديدن دوباره آن سرتا پا شور و هيجان مي شوند و هنوز هم اميدوارند كه روزي با جمله "آسي پاسي دراكوتا تا به تا" به آرزوهاي دل شان برسند، البته نبايد از اين موضوع غافل شد كه حضور "ليلي رشيدي" و "اميرحسين صديق" در اين مجموعه سبب درخشش هر چه بيش تر آن شد.
"الستون و ولستون" به همراه "دون دون" در دهه هفتاد از تلويزيون مهمان خونه هاي مردم بودند و "دون دون" با همه‌ي تلاشش براي به اشتباه انداختن دو عروسك دوست داشتني "الستون و ولستون" و خراب كردن دندوناشون جايگاه ويژه اي را در ذهن و روح كودكان آن زمان براي خود باز كرد اما هميشه با قلب شكسته آوازي غم انگيز را سر مي داد. شيطنت هاي دون دون همواره نكات آموزنده اي را براي كودكان آن دوره به همراه داشت.
"مدرسه موش ها" با "آقا معلم"، "كپل" كه هميشه پرخور ، "خواب آلو" كه هميشه سر كلاس مي‌خوابيد، "عينكي" با هوش ، "دم باريك"، "نارنجي" و.. كودكان را در دنياي خيالات به يك مدرسه دوست داشتني مي‌برد كه در هر قسمت از اين مجموعه، "مرضيه برومند" با كارگرداني درخشانش درس هاي زيادي را به بچه ها ياد ميداد كه نه تنها آن ها را دلزده و خسته نمي‌كرد ،بلكه باتمام وجود آنها را تشويق به گوش دادن اين حرف ها جلوي قاب تلويزيون مي‌كرد و هنوز هم كودكان آن دوران كه امروز بسياري از آنها بر صندلي دانشگاه ها تكيه زده اند شعر "مي‌رم مدرسه ، جيبام پره فندق و پسته" را با خودشون زمزمه مي كنند.
كارتون زيباي "خونه مادربزرگه" با گربه‌ي بامزه اش ؛"مخمل"؛ آن خانه را مثل همه خونه هاي مادربزرگ ها براي بچه ها دوست داشتني كرده بود. آقا حنايي و خانواده اش با "هاپو كومار" سگ محبوب اين خونه ماجراهاي زيبايي را رقم مي‌زدند كه هنوز هم با شنيدن اين قطعه شعر كه "خونه‌ي مادربزرگه هزار تا قصه داره، خونه مادربزرگه شادي و غصه داره" باز هم حال و هواي عجيب آن دوران برايمان زنده مي‌شود.
"هادي و هدي" مجموعه تلويزيوني بود كه در دهه 60 در قالب برنامه كودك از شبكه دو سيما پخش مي‌شد و در شروع قصه هر يك از عروسك ها بعد از خوانده شدن شعر "عروسكا، عروسكا، كجائيد كجائيد" يكي يكي ظاهر مي‌شدند و ما را با خودشان به دنياي قصه ها مي‌بردند و هادي و هدي با كارهاشون هر بار اتفاقي را رقم مي‌زدند كه درونش يك نكته اخلاقي براي بچه ها نهفته بود.
"سنجد و خاله نگار" را هنوز هم خيلي ها به ياد مي آورند آن عروسك عجيب و غريبي كه دهنش يك عالم باز مي شد و جمله‌ي معروفش "دوباره برمي گردم" را در ذهن كودكان حك مي كرد..
"چرا و چيه" در "رنگين كمان" رنگ جديدي را به برنامه هاي كودك و تلويزيون بخشيدند. اين عروسك هاي جذاب با چرا و چيه گفتنشون خيلي از سوال هاي بچه ها را مطرح مي‌كردند و پاسخ مي‌دادند.
"پنگول" گربه اي دوست داشتني كه هم اكنون در شبكه پنج به عروسك محبوب بچه هاي نسل امروز تبديل شده و لحظات شيرين وآموزنده اي را براي آن ها رقم مي‌زند.
