جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳ - ساعت :
۰۳ آبان ۱۳۹۱ - ۱۳:۴۸
سه الف

آینده ی سورئال کودکان ما

تلویزیون ما مدت هاست جز شبکه ی پویا شبکه ی دیگری به خود ندیده است! می زنم شبکه ی پویا! کارتون ایرانی پخش می کند.
کد خبر : ۸۴۷۷۹

به گزارش سرویس وبلاگ صراط، سه الف در آخرین به روز رسانی خود نوشت:

 
تلویزیون را روشن می کنم. محمد امین، بچه ی خواهرم می آید جلوی تلویزیون می نشیند. با انگشت اشاره می کند به تلویزیون و می گوید: شبکه ی پویا. یعنی بزن شبکه پویا! دو سالش شده.

من: ای بابا! این دو تا پسر بچه ی خودمان کم بود این یکی هم اضافه شد. آخه چقدر شبکه ی پویا؟

محمد امین: شبکه پویا؛ شبکه پویا.

غرغر می کنم. تلویزیون ما مدت هاست جز شبکه ی پویا شبکه ی دیگری به خود ندیده است! می زنم شبکه ی پویا! محمد امین با شوق می نشیند جلوی تلویزیون. کارتون ایرانی پخش می کند. بچه تکان نمی خورد.

من: محمد امین؟

محمد امین: ها

به کارتون در حال پخش اشاره می کنم. پیرمردی درحال حرف زدن است.

من: این کیه؟

محمد امین: گاوه!

از صدای قهقهه ی من کل خانواده جمع می شوند.

من: این کیه؟

پادشاه در حال راه رفتن است.

محمد امین: فیل قرمز!

خانه منفجر می شود. خانمی وارد تصویر می شود.

همه: این کیه؟ این کیه؟

محمد امین: گلابیه. گلابی!

 
فکر می کنم این خردسالان از کارتون های بومی و وطنی -که بلا استثنا پیام ها و محتوای خوبی دارند- چه برداشت غریبی دارند! حالا می خواهم دفعه ی بعد کارتون شکرستان را نشانش بدهم و ببینم از آن تصاویر کج و کوله و پرتحرک چه برداشت کودکانه ای دارد!

ما که با آن کارتون های محدود رئال بزرگ شدیم، این شدیم؛ خدا رحم کند به این نسل که از خردسالی باید فانتزیسم، اکسپرسیونیسم، امپرسیونیسم، کوبیسم و سورئالیسم و اگزیستانسیالیسم تجربی! و سمبولیسم و . . . را با هم درک کند. آبستره هایی خواهند شد!!