به گزارش سرویس وبلاگ صراط، یادداشت های من در آخرین به روز رسانی خود نوشت:
درحقیقت برگزاري اجلاس نماز نه برای فرهنگسازی عمومی و نه برای مسایلی همانند آن برپا شده بوده بلکه اختصاصا به مسوولان کشور تلنگرمیزد که بیتعارف شما هنوز بعد ازسی واندی سال از گذشت انقلاب در زمینه نماز و مسایل آن کاهل هستید واین یک حقیقت است، زیرا مدیران و مسوولان بعضا میپندارند همین که برنامه نمازجماعت در سازمان و ارگانی اجرایی شد ویک روحانی برای جماعت حضور پیدا کرد مساله تمام است؛ درحالیکه اگر به دقت بنگریم فرهنگ سازی درعرصه نماز بسیار ضعیف و کمرنگ بوده به قول حجتالاسلام قرائتی که عمرخود را وقف احیای نماز کرده درکشورعربستان که برویم موقع اذان، کسب وکار را رها میکنند هرچند اجباری و ازترس ماموران است اما جای سوال دارد درکشوری که تنها حکومت شیعی جهان است و ازمکتب اهل بیت (علیهم السلام) تغذیه میشود چرا باید این قدر مساله نماز مغفول و غریب بماند؟!
بهطورقطع سیستم آموزش و پرورش در نهادینه سازی فرهنگ نماز جایگاه مهمی دارد البته به غیر از نظام آموزش و پرورش همه سازمانها و ارگانهای دولتی وغیردولتی که به هرشکلی از سرمایههای این نظام استفاده میکنند دخیل هستند. چند وقت پیش حجت الاسلام قرائتی به سازمان فرهنگ وارتباطات رفته بود و با انتقاد شدید به مسوولان این سازمان که باید فرهنگ شیعی را به جهان صادرکند گفته بود چرا در وقت نماز کارمندان شما به اذان و نماز بیاعتنایند؟ اصلا مناسب یک سازمان فرهنگی دینی نیست که خود به برنامههایی که دارد عمل نکند؟! این نکته موید آن است که فرهنگسازی درعرصه نمازفقط به بخشنامه و دستورالعمل ومصوبه نیست اصل موضوع آن است که باید ریشههای فرهنگی را تقویت کرد تا کم کم چنین فریضه مهم درجامعه اسلامی نهادینه شود. وقتی درسینمای ملی واسلامی ما به نمازتوجهی نمیشود چگونه میخواهیم فرهنگسازی کنیم؟! درتمام فیلمها و سریالها وقت صبح که ازخواب بیدار میشوند مسواک زدن وخوردن صبحانه مفصل نشان داده میشود تنها به سلامت جسم ميانديشند نه برای سلامت روح، چنانچه وقت نماز صبح دو رکعت نمازی که جزءاساسی زندگی هر مسلمانی است خوانده نمیشود تا الگوسازي كنند. مگر فردی مشکلدار و مستاصل در زندگی و یا پیرمرد و پیرزنی را هنگام نماز گاهی نشان بدهند. این ازسینما و تلویزیونمان که پایش درمعنویت میلنگند وبه محض اينكه انتقاد ميكنيم بلافاصله ميگويند قرار نيست و نبايد اشاره مستقيم به دين كرد جواب نميدهد، شعاري ميشود و....، سازمانها و ادارات هم با ایجاد ستاد اقامه نماز بالاجبارمیخواهند نماز را بین زیرمجموعه خود نهادینه کنند اما حقیقتا بايد ديد خروجی این ستاد در ادارات و سازمانها چیست؟ مسوولان این ستادها واقعا چقدربه رسالت کاریشان اعتقاد دارند؟ آیا مسوولان ستاد اقامه نماز که در اکثر ادارات یک روحانی است تنها وظیفهاش امام جماعت آن اداره است وبس؟ مگرنه آن است که سهم عمده کشور را کارمندان و خانوادههایشان تشکیل میدهند ومگر نه آن است که خانواده هسته اولیه هرجامعه است، اگراین سازمانها و ادارات حقیقتا دلشان برای اقامه نمازو فرهنگسازي نماز اين ستون دين میتپيد شايد کمتر شاهد این همه بیمهری درحق نماز بودیم.
متاسفانه با وجود کارهای خوبی که در زمینه امور دینی در ادارات انجام میشود به اقامه نماز و اذان با صدای خوش و زنده چندان بهایی نميدهند و اين كار تنها برای رفع تکلیف شده است. يكي از فعالان فرهنگي بينالمللي میگفت: «برای فرهنگسازی اقامه نماز در سر وقت، تابلوهایی کوچک و زیبایی طراحی کردیم که روی آن نوشته شده بود بیست دقیقه برای نماز تعطیل، حدود سه سال است به هرسازمانی ارایه کردیم هیچ کس حاضر نشد به حمایت از این طرح نشد درحالیکه یکی ازدلایل اجرای این طرح بعضا زوار مشرف شده به مکه بود که از سرناآگاهی مدام از وهابیون تعریف میکردند آنها کسب و کارشان را وقت نمازتعطیل میکنند و ما ایرانیان اهمیت نمیدهیم ولی اهل مسجد میدانند کسبه زیادی درایران هنگام نماز کار را تعطیل میکنند تنها براي رضاي خدا و تكليف ديني، بدون اینکه اجباری باشد و یا های وهوی راه بیندازند ما میخواستیم با این طرح آن را تقویت کنیم.»
بیش ازنیمی ازجمعیت کشورمان شاغل درادارات وسازمانها هستند که این وظیفه مسوولان آن سازمانهاست تا عشق به نماز و اقامه آن را میان آنها فرهنگسازی کنند تا نه به خاطرموقعیت کاری یا اجبار به صفهای نماز بیایند و نه از آن غافل باشند، بلکه آن را یک رسالت مهم دینی بدانند و با شور وشوق ادایش کنند که بهطور حتم نتایج آن درعملکرد و وظایف کاریشان هم ظهورو بروز خواهد داشت .زيرا اينجا كشوري با حكومتي اسلامي است كه چشمهاي بسياري از مسلمانان جهان به ما دوخته شده و از ما الگو ميگيرند پس درست نيست اين نگاه را خدشهدار كنيم و از سر غفلت با كمتوجهي يا بي توجهي به اساسيترين اصل دين يعني نمازموجب بدبيني به اسلام و تشيع شويم.