اشعاری تقدیم به خلیل عمرانی

سرمست هوای پرکشیدن داری

سرخ است گلوی شرعی آوازت

تو سیب رسیده‌ای و چیدن داری

تمام عمر اگر مهر بر دهانم باشد

ز من مخواه که با غیر هم سخن باشم

بدون مهر تو در چاه غربتم

هرچند عزیز باشم و در دامن وطن باشم

ز بس بریده‌ام از رشته‌های دنیایی

به گور نیز نخواهند که در کفن باشم

ز دشت یاد تو خیزد اگر که مجنون است

ز کوه نام تو پیچد چو کوه کن باشم

سرود بال من آهنگ نام قدسی توست

به هر کرانه که در حال پر زدن باشم

بهار می‌رسد و بی حضور تو ای گل

دوباره نغمه خاموش این چمن باشم

مرا که خاک خراسان به شعر پرورده است

جز این مباد که در زمره سخن باشم