مناطق بالانشین پایتخت

سیاستگذاری فرهنگی در ایران از جمله حوزه‌هایی است که از فقدان آینده نگری و پیش بینی بموقع بروز وقایع رنج می‌برد و متولیان آن آنقدر برای مواجهه مدبرانه با پدیده‌های فرهنگی نوظهور، وقت هدر می‌دهند و دست دست می‌کنند تا هنگامی که معضل بزرگ شد و ابعاد امنیتی به خود گرفت، تازه به فکر تهیه نوشدارو می‌افتند؛ غافل از اینکه دیگر سهراب به دیار باقی شتافته است!