معماری ایرانی و اسلامی

ضرغامی در اظهارات اخیر خود حتی عملکرد «پهلوی ها» در حوزه معماری ایرانی را مفیدتر از عملکرد جمهوری اسلامی قلمداد کرده، در توضیح این اظهاراتش گفته است که «حق را می‌گویم و هزینه اش را می‌دهم.»

ضرغامی گفت: در طول تاریخ چند هزار ساله ایران، هر گروه و سلسله‌ای روی کار آمده با تکیه بر سرپنجه هنرمندان ایرانی یک معماری مشخص را رقم زده است، حتی در دوره پهلوی با یک معماری روشن مواجه هستیم، اما بعد از انقلاب معماری ما به کلی نابود شد. من متوجه این خطر هستم.

دارالولایه یکی از رواق‌های بزرگ حوزه حرم مطهر است. این بنا در غرب روضه منوره، حد فاصل بین صحن انقلاب و صحن جمهوری اسلامی قرار دارد و همزمان با احداث صحن جمهوری اسلامی ساخته شد و مورد بهره‌برداری قرار گرفت. ساخت این رواق در سال ۱۳۶۵ آغاز و در سال ۱۳۶۸ به اتمام رسید. رواق دار الولایه از شمال به صحن انقلاب و از مشرق به رواق‌های دار السیاده، دار الاخلاص و دار الشرف، از جنوب به مدرسه‌های دو در و پریزاد و بست شیخ بهائی و از مغرب به صحن جمهوری اسلامی محدود است و ۱۹۶۵ متر مربع زیربنا دارد. این بنای وسیع بر اساس دو طرح و به ابعاد مختلف ساخته شده: یکی طرح قسمت غرب آن که به موازات صحن جمهوری ساخته‌شده و دارای سه دهنه است که در سقف هر دهنه سه نورگیر تعبیه شده و طرح دیگر، قسمت شرق رواق است که به صورت چهار دهانه با چهار نورگیر بنا شده است. شرق دار الولایه با دو سقف کاذب، دارای طبقه فوقانی است که قسمتی از طبقه فوقانی آن، محل آسایشگاه خدام است و قسمت دیگر، محل آسایشگاه کفشداران میباشد.