عشایری

در سراسر ایران اقوام به شیوه کوچ نشینی یا یکجا نشینی زندگی می‌کنند که شغل و درآمد اصلی این عشایر از دامداری تأمین می‌شود. با توجه به موقعیت جغرافیایی و شرایط زندگی عشایر، این اقوام در طول سال با خانواده، دام و وسایل خود از مکانی به مکان دیگری مهاجرت می‌کنند. خانواده در ایلات دارای ساختار پدر سالاری و پدر تباری بوده و از پدر، مادر، پسران، دختران و فرزندان پسری تشکیل می‌شود. عشایر به هویت قومی و خانوادگی خود وفادار هستند. این وفاداری برای ایجاد اتحاد و همبستگی در میان آن‌ها است. عشایر برای ازدواج اهمیت خاصی قایل هستند، زیرا شیوه زندگی ایلاتی به گونه‌ای است که بدون تشکیل خانواده عملا غیر ممکن میباشد. اعتقاد به حفظ دودمان دلایل تشکیل خانواده در میان عشایر است.

عشایر کوچ‌رو، افراد کوچ نشینی هستند که برای تامین معاش و دامپروری در طول سال جابه جا می‌شوند. این جامعه انسانی نسبتا خوداتکا و خودبسنده است و عموما زندگی خود را از طریق دامداری اداره می‌کنند. عشایر معمولا با تغییر فصل، برای یافتن مراتع مناسب برای دام‌ها محل زندگی خود را تغییر می‌دهند. عشایر استان لرستان نیز برای کوچ، قشلاق خود را در جنوب لرستان و شمال خوزستان می‌گذرانند و با شروع فصل بهار کوچ ییلاقی خود را در کوه‌های «گرین» و حوالی استان همدان آغاز می‌کنند. استان لرستان هفت درصد از جمعیت عشایری کشور را در خود جای داده است و به این لحاظ ششمین استان عشایری کشور محسوب می‌شود.

طبق اعلام مسئولان وزارت کار سامانه کارا به دلیل تکمیل ظرفیت بسته شد و تا اطلاع ثانوی امکان ثبت طرح برای دریافت تسهیلات اشتغال روستایی و عشایری میسر نمی باشد.