صراط: احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران جدیدترین گزارش خود را با ادعای حقوق بشر در ایران منتشر کرد. این گزارش در حالی انتشار یافته که چند نکته مهم در صحنه بین‌الملل قابل توجه است. نخست آنکه، هنوز چند هفته‌ای از جنایات رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه (جنگ 51 روزه) نمی‌گذرد و جهان خواستار مجازات رژیم صهیونیستی به جرم جنایتکار جنگی است، در حالی که سازمان ملل اقدامی در این‌باره صورت نداده و اراده‌ای برای تحقق مطالبه جهانی ندارد. دوم آنکه؛ جهان به دنبال مبارزه با داعش است، در حالی که کشورهای غربی در قالب ائتلاف آمریکایی تاکنون اقدامی در این عرصه صورت نداده و حملات آنها نیز به کشتار مردم سوریه و عراق منجر شده، در حالی که هیچ بازخواستی از کشورهای غربی از طریق سازمان ملل صورت نمی‌گیرد.
در چنین اوضاع و احوالی، انتشار گزارش احمد شهید علیه ایران به عنوان اولویت سازمان ملل امری ابهام‌برانگیز و توجیه‌ناپذیر است و صرفاً یک استدلال برای آن قابل پذیرش است و آن، اقدام غرب برای اعمال فشار بر ایران در هفته‌های باقی‌مانده از دوره چهار ماه مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه 1+5 است. غرب بسیار تلاش کرد در حاشیه نشست سالیانه سازمان ملل متحد در نیویورک خواسته‌های خود را به ایران تحمیل کند و در این چارچوب نیز فضاسازی‌های ضد ایرانی گسترده‌ای صورت داد که از آن جمله سخنرانی اهانت‌آمیز کامرون، نخست‌وزیر انگلیس در مجمع عمومی سازمان ملل بود. به اذعان جهانیان این فشارها نتوانست ایران را از خطوط قرمز خود دور سازد. در همین حال، ایران همچنان بر اصل حمایت از سوریه و عراق در برابر دشمنان مقاومت تأکید دارد که نتیجه آن، ناکامی بحران‌سازی‌های آمریکا در منطقه است. با این توصیف می‌توان گفت مأموریت احمد شهید ایجاد بهانه‌های جدید برای غرب در روند مذاکرات برای حاشیه‌سازی و پیشبرد اهداف هسته‌ای غرب است، در حالی که اعمال فشار بر ایران برای دوری از مقاومت را نیز در دستور کار دارد.
با تمام این تفاسیر، گزارش مذکور از چند محور قابل تأمل است.
الف) مستندات سوال‌برانگیز: احمد شهید در بند 5 با صراحت اعلام می‌کند که منبع تهیه گزارش مصاحبه با 118 نفر است که تنها 22 نفر آنها در داخل ایران بوده‌اند و بقیه نیز از دیگر کشورها اطلاعاتی به وی داده‌اند. این امر خود نشانگر آن است که گزارش احمد شهید بر اساس فرضیات ذهنی افرادی که هیچ جایگاه حقوقی و مشروعیتی ندارند، تهیه شده است، چنانکه وی بارها اعلام داشته گزارش خود را بر اساس اطلاعات و اظهارات منافقان و بهائی‌ها نگارشته است. منابع این گزارش آنقدر نامعتبر است که در گزارش احمد شهید در بند 7 در مورد اعدام افراد زیر 18 سال اشاره شده است؛ «گمان می‌رود هشت نفر اعدام شده‌اند.»! اما این گمانه‌زنی مبنای موضع‌گیری علیه ایران و صدور شش بیانیه مطبوعاتی شده است. مجموع رفتارهای احمد شهید به صراحت غیر قانونی و غیر مستند بودن گزارش‌هایش را آشکار می‌سازد که حتی جا دارد علیه آنها از سوی ایران در مجامع جهانی، پیگیری حقوقی صورت گیرد.
ب) اساس حضور گزارشگر ویژه: نکته بسیار مهم آن است که تعیین گزارشگر ویژه حقوق بشر در قبال ایران چه مبنا و اساس حقوقی و قانونی دارد. در حالی که سازمان ملل برای رژیم صهیونیستی، آمریکا و انگلیس به عنوان محورهای جنایتکاران جهانی هیچ پرونده‌ای تشکیل نمی‌دهد و یا در مبارزه با تروریسم سازمان‌یافته از سوی کشورهای غربی و عربی فعالیتی ندارد، تعیین چنین گزارشگری در امور ایران چه معنایی می‌تواند داشته باشد، جز استمرار گرفتار بودن نهادهای بین‌المللی در دستان غرب برای اعمال فشار بر کشورهای مستقل؛ امری که نمود آن را در رفتارهای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در قبال حقوق هسته‌ای ملت ایران می‌توان مشاهده کرد.
نکته قابل توجه در این عرصه آنکه؛ بعضی منابع خبری اعلام کرده‌اند که برخی مسئولان آمادگی ایران برای حضور گزارشگر حقوق بشر سازمان ملل در ایران را مطرح کرده‌اند! که جای تأمل بسیار دارد. در حالی که اصل ایجاد نماینده ویژه حقوق بشر در امور ایران زیر سوال است و هیچ پایه و اساس قانونی برای آن وجود ندارد، حضور چنین افرادی در ایران هیچ مفهومی ندارد، چراکه وجود گزارشگر ویژه، غیر قانونی و اهانت به ملت ایران است، چه رسد که چنین افرادی بخواهند در ایران حضور داشته باشند.
چنانکه جمهوری اسلامی همواره تأکید کرده، ایران کشوری مستقل است که تحت قیمومیت قوانین غربی قرار ندارد که حال آنها بخواهند با ادعای حقوق بشر، قوانین آن را تغییر داده و آن را بر مبنای غربی تدوین کنند. بر فرض محال، ایران هرگونه همکاری نیز با گزارشگر سازمان ملل داشته باشد، مسلماً غرب از طراحی ضد ایرانی دست بر نخواهد داشت و بهانه جدیدی برای اعمال فشار و دخالت در امور ایران ایجاد خواهد کرد، چنانکه این امر را در روند مذاکرات هسته‌ای می‌توان مشاهده کرد که زمانی مسئله موشک‌ها و زمانی مسئله حقوق بشر و تروریسم را وارد مذاکرات ساختند تا شاید بتوانند از حربه بحران‌سازی برای اعمال فشار بر ایران استفاده کنند، چنانکه گزارش اخیر احمد شهید نیز به‌دنبال همین دیدگاه و بر اساس اطلاعات دست‌ساخته گروهک تروریستی منافقین و غرب تدوین شده و احمد شهید صرفاً مسئولیت روخوانی آن را داشته است!
در چنین اوضاع و احوالی، انتشار گزارش احمد شهید علیه ایران به عنوان اولویت سازمان ملل امری ابهام‌برانگیز و توجیه‌ناپذیر است و صرفاً یک استدلال برای آن قابل پذیرش است و آن، اقدام غرب برای اعمال فشار بر ایران در هفته‌های باقی‌مانده از دوره چهار ماه مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه 1+5 است. غرب بسیار تلاش کرد در حاشیه نشست سالیانه سازمان ملل متحد در نیویورک خواسته‌های خود را به ایران تحمیل کند و در این چارچوب نیز فضاسازی‌های ضد ایرانی گسترده‌ای صورت داد که از آن جمله سخنرانی اهانت‌آمیز کامرون، نخست‌وزیر انگلیس در مجمع عمومی سازمان ملل بود. به اذعان جهانیان این فشارها نتوانست ایران را از خطوط قرمز خود دور سازد. در همین حال، ایران همچنان بر اصل حمایت از سوریه و عراق در برابر دشمنان مقاومت تأکید دارد که نتیجه آن، ناکامی بحران‌سازی‌های آمریکا در منطقه است. با این توصیف می‌توان گفت مأموریت احمد شهید ایجاد بهانه‌های جدید برای غرب در روند مذاکرات برای حاشیه‌سازی و پیشبرد اهداف هسته‌ای غرب است، در حالی که اعمال فشار بر ایران برای دوری از مقاومت را نیز در دستور کار دارد.
با تمام این تفاسیر، گزارش مذکور از چند محور قابل تأمل است.
الف) مستندات سوال‌برانگیز: احمد شهید در بند 5 با صراحت اعلام می‌کند که منبع تهیه گزارش مصاحبه با 118 نفر است که تنها 22 نفر آنها در داخل ایران بوده‌اند و بقیه نیز از دیگر کشورها اطلاعاتی به وی داده‌اند. این امر خود نشانگر آن است که گزارش احمد شهید بر اساس فرضیات ذهنی افرادی که هیچ جایگاه حقوقی و مشروعیتی ندارند، تهیه شده است، چنانکه وی بارها اعلام داشته گزارش خود را بر اساس اطلاعات و اظهارات منافقان و بهائی‌ها نگارشته است. منابع این گزارش آنقدر نامعتبر است که در گزارش احمد شهید در بند 7 در مورد اعدام افراد زیر 18 سال اشاره شده است؛ «گمان می‌رود هشت نفر اعدام شده‌اند.»! اما این گمانه‌زنی مبنای موضع‌گیری علیه ایران و صدور شش بیانیه مطبوعاتی شده است. مجموع رفتارهای احمد شهید به صراحت غیر قانونی و غیر مستند بودن گزارش‌هایش را آشکار می‌سازد که حتی جا دارد علیه آنها از سوی ایران در مجامع جهانی، پیگیری حقوقی صورت گیرد.
ب) اساس حضور گزارشگر ویژه: نکته بسیار مهم آن است که تعیین گزارشگر ویژه حقوق بشر در قبال ایران چه مبنا و اساس حقوقی و قانونی دارد. در حالی که سازمان ملل برای رژیم صهیونیستی، آمریکا و انگلیس به عنوان محورهای جنایتکاران جهانی هیچ پرونده‌ای تشکیل نمی‌دهد و یا در مبارزه با تروریسم سازمان‌یافته از سوی کشورهای غربی و عربی فعالیتی ندارد، تعیین چنین گزارشگری در امور ایران چه معنایی می‌تواند داشته باشد، جز استمرار گرفتار بودن نهادهای بین‌المللی در دستان غرب برای اعمال فشار بر کشورهای مستقل؛ امری که نمود آن را در رفتارهای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در قبال حقوق هسته‌ای ملت ایران می‌توان مشاهده کرد.
نکته قابل توجه در این عرصه آنکه؛ بعضی منابع خبری اعلام کرده‌اند که برخی مسئولان آمادگی ایران برای حضور گزارشگر حقوق بشر سازمان ملل در ایران را مطرح کرده‌اند! که جای تأمل بسیار دارد. در حالی که اصل ایجاد نماینده ویژه حقوق بشر در امور ایران زیر سوال است و هیچ پایه و اساس قانونی برای آن وجود ندارد، حضور چنین افرادی در ایران هیچ مفهومی ندارد، چراکه وجود گزارشگر ویژه، غیر قانونی و اهانت به ملت ایران است، چه رسد که چنین افرادی بخواهند در ایران حضور داشته باشند.
چنانکه جمهوری اسلامی همواره تأکید کرده، ایران کشوری مستقل است که تحت قیمومیت قوانین غربی قرار ندارد که حال آنها بخواهند با ادعای حقوق بشر، قوانین آن را تغییر داده و آن را بر مبنای غربی تدوین کنند. بر فرض محال، ایران هرگونه همکاری نیز با گزارشگر سازمان ملل داشته باشد، مسلماً غرب از طراحی ضد ایرانی دست بر نخواهد داشت و بهانه جدیدی برای اعمال فشار و دخالت در امور ایران ایجاد خواهد کرد، چنانکه این امر را در روند مذاکرات هسته‌ای می‌توان مشاهده کرد که زمانی مسئله موشک‌ها و زمانی مسئله حقوق بشر و تروریسم را وارد مذاکرات ساختند تا شاید بتوانند از حربه بحران‌سازی برای اعمال فشار بر ایران استفاده کنند، چنانکه گزارش اخیر احمد شهید نیز به‌دنبال همین دیدگاه و بر اساس اطلاعات دست‌ساخته گروهک تروریستی منافقین و غرب تدوین شده و احمد شهید صرفاً مسئولیت روخوانی آن را داشته است!
