صراط: فروشگاهها و حتی شرکتهای توزیع البسه خارجی و داخلی 10 سالی است که پا را فراتر گذاشته و خارج از چارچوبهای قانونی اقدام به عرضه مد و لباس از طریق دخترهای خوش اندام و پسرهای شیک پوش با ظاهر آراسته می کنند. این مزون ها که اغلب در خانه های مسکونی یا تجاری متمرکز هستند بیشتر از طریق تبلیغات چهره به چهره شهروندان را تشویق به حضور در مزون می کنند.
مدگرایی در گذر تاریخ ایران
مدگرایی و مد در ایران از زمان قاجار و با سفر ایرانیان به غرب آغاز شد. در آن زمان درباریان به دنبال توسعه ی روابط دیپلماتیک با قدرت‌های اروپایی طی سفر به اروپا برای نخستین بار با پوشش‌های غربی آشنا شدند، همچنین دانشجویانی که برای ادامه ی تحصیل به اروپا رفته بودند نیز زمینه ی تغییر دیدگاه نسبت به سبک پوشش را فراهم آوردند. در زمان سلطنت محمدرضا شاه از سال 1320 تا 1357 به دلیل افزایش ارتباطات با کشورهای غربی و آمریکایی سیر تحول لباس و همگون شدن آن با البسه خارجی بیشتر شد.
بعد از انقلاب و کاهش فراگیری مد و فرهنگ غربی در سطح جامعه و حتی در شهرهای بزرگ، فرهنگ پوشش ایرانیان دچار تحول شد و میل به ساده‌زیستی، دوری از مد و جنگ ایران و عراق، باعث شد مد در دهه 60 شمسی به حاشیه برود. با پایان جنگ و از میان رفتن الزامات خاص اقتصادی و سیاسی آن و آغاز دوره تاثیر همه جانبه رسانه‌هایی چون ویدئو و ماهواره، دوباره موج مدگرایی در جامعه آغاز شد. کاهش سختگیری‌ها و افزایش واردات لباسهای خارجی هم در تشدید این فضا موثر بود بطوریکه در دهه 70 کم‌کم شلوارهای پارچه‌ای جای خود را به جین‌های تنگ داد و پیراهن‌های معمولی مردانه به تی‌شرت تبدیل شد.
سرعت تحول مد در دهه 80 به علت ظهور اینترنت در خانه‌های مردم بسیار بالا بود، به طوری که شاید هر سال یک مد در جامعه می‌آمد و برچسب "دمده" یا "از مدافتاده" به لباسهای نه‌چندان کهنه داخل کمدها می‌خورد. مانتو فروشی‌ها آنقدر زیاد و متنوع بودند که قیمت آن کمتر با افزایش روبه‌رو می‌شد و جزو متنوع‌ترین و ارزان‌ترین تن‌پوش‌های دهه 80 بودند. در اواخر دهه هشتاد آشفتگی بازار پوشاک دولت مردان ایرانی را متوجه کرد که تاکنون از این عرصه وسیع رقابتی غفلت کرده‌اند و آنان را وادار کرد تا به طراحی لباس به عنوان یک ابزار فرهنگی توجه داشته باشند و به همین جهت ساماندهی مد و لباس به وزارت ارشاد واگذار شد. این وزارتخانه با برگزاری مسابقه ی طراحی مد و لباس فجر هنرمندان را به رقابت کشاند و برای اولین بار در ایران طراحی مد و لباس به عنوان یک هنر در کنار هنرهای دیگر مطرح شد.
کار از دست وزارت ارشاد خارج می شود
مزون ها، فروشگاهها و حتی شرکتهای توزیع البسه خارجی و داخلی 10 سالی است که پا را فراتر گذاشته و خارج از چارچوبهای قانونی اقدام به عرضه مد و لباس از طریق دخترهای خوش اندام و پسرهای شیک پوش با ظاهر آراسته می کنند. این مزون ها که اغلب در خانه های مسکونی یا تجاری متمرکز هستند بیشتر از طریق تبلیغات چهره به چهره شهروندان را تشویق به حضور در مزون می کنند.
البته رونق بازار مزون ها و مانکن ها بی تاثیر از برنامه های ماهواره ای نبوده است، تا آنجا که وزیر ارشاد دولت یازدهم خبر از استفاده 71 درصدی تهرانی ها از ماهواره می دهد.
از جمله دستاوردهای مدگرایی در ایران فعالیت مزون ها با جذب دخترها و پسرهای شیک پوش و خوش اندام است به طوری که حتی در برخی موارد با اجاره، استخدام و برتن کردن لباسهای مد روز آنها را راهی کوچه و خیابان می‌کنند. برخی هم پا را فراتر گذاشته و برنامه های ویژه ای با عنوان شوی لباس دارند. البته در این میان شرکتهای بزرگی هم ایجاد شده که مزون ها را در این زمینه پشتیبانی می‌کنند. مدیر یکی از این شرکت های تامین کننده ی مد در گفتگویی در جهت نشان دادن وجاهت خود گفته بود:« اگر مزون و یا فروشگاهی نیاز به مانکن داشته باشد ما این افراد را معرفی می‌کنیم. البته بستگی دارد برای چه کاری باشند. مثلا برخی برای شوی لباس و برخی هم برای عکس معرفی می شوند. مانکن ها از 80 تا روزانه 1 میلیون تومان قیمت دارند که باز هم بستگی به زیبایی، اندام و حتی خوش نام بودن (بازیگر و...) دارند.» این صاحب مزون مدعی بود که تنها شرکتی است که مجوز این کار را از وزارت ارشاد گرفته است!
صنعتی تقلبی ولی غول پیکر!
شاید صنعت مد ایران درسالهای اخیربه ظاهرپیشرفتی نداشته است ولی فعالان زیرزمینی آن صنعتی پنهانی ولی بسیارقوی را به وجود آورده اند. این صنعت زیرزمینی همپایه کشورهای صاحب نام دراین صنعت وبا استفاده از معیارها وترازهای آنان پیشرفت کرده به طوری که برخی ازآنان دراین عرصه درمیان رقبای داخلی خود به غولهای مد معروف شده اند. سبک برگزاری شوویا مانکنهای انتخابی وحتی جزئیاتی مانند دکورسالن نمایش مواردی هستند که هرروزبیش ازقبل مورد توجه این فعالان قرارمی گیرد. دراین صنعت یک مانکن علاوه براین که باید شرایط فیزیکی خاصی داشته باشد، بعد ازآموزشهای ارائه شده باید تلاش کند که همواره این شرایط فیزیکی و ظاهر جذاب خود را حفظ کند.
جذب آشکار مانکن و مشتری
دایره فعالیت شوهای زیر زمینی در حال افزایش است؛ با عبور از کنار برخی مغازه‌ها و آرایشگاه‌های زنانه به خوبی می‌توان کاغذ‌ها و پوسترهایی را دید که شهروندان به ویژه جوانان و نوجوانان را به این شوهای زیر زمینی دعوت می‌کنند. در برخی از سایتها هم بدون اینکه جنسیت مرد یا زن مشخص باشد به آسانی با ثبت نام اینترنتی مانکن جذب می‌کنند. البته این سایتها بدون فیلتر فعالیت می کنند و حتی شماره حساب، آدرس و تلفن هم دارند!
در این بین رویای ورود به دنیای افراد فشن، خودنمایی و جلب توجه دیگران به قدری در ذهن برخی‌ها نقش می‌بندد که به عاقبت حضور در چنین شوهای زیرزمینی و عکس‌هایی که از آنها گرفته می‌شود، فکر نمی‌کنند. آنها نمی‌دانند که صحنه‌گردانان این شوها در پس این دنیای پر زرق و برق چه دامی برای آنها پهن کرده‌اند؛ همچنین برخی از آرایشگاه‌ها به تازگی اقدام به برگزاری شوی لباس اسپرت و مجلسی زنانه می‌کنند و پس از هماهنگی با برخی از آتلیه‌ها، عکس‌های این شوها را هم به صورت سی دی در اختیار مشتریان قرار می‌دهند!
در مزون های زیر زمینی چه می گذرد؟
بین اختلاط زن و مرد، بی‌حجابی و بسیاری از ناهنجاری‌های دیگر گریبان مشتریان و مدل‌های حاضر در این شوها را می‌گیرد؛ اختلاط‌هایی که به سبک شوهای شبکه‌های ماهواره‌ای و کشورهای غربی برگزار می‌شود.
جدیداً در برخی از این شوها، دخترهایی که به عنوان مانکن و مدل روی صحنه حاضر می‌شوند، با کشف حجاب و پوشیدن لباس‌ها نامتعارف، علاوه بر شکستن قبح عریانی، خواسته یا ناخواسته در بازی خطرناک صاحبان شوهای زیرزمینی قرار می‌گیرند.
آخرین قیمتهای برگزاری شوی لباس نشان می دهد که برگزاری هر شوی لباس به صورت میانگین 30 تا 70 میلیون تومان هزینه دارد که شامل تیم عکاسی، نور، استیج و غیره می شود.
مسولینی که باید از غفلت بیدار شوند!
بی‌تردید تلاش‌های متعدد دنیای غرب برای دور کردن عفاف و حجاب از جوامع اسلامی همچون ایران از مسیرهای گوناگون به جز آنکه با هدف ایجاد بازار مصرف در جوامع در حال توسعه پیگیری می‌شود، اهداف غایت‌اندیشانه‌تری را دنبال می‌کند و آن تغییر سبک زندگی جامعه، تغییر ارزش‌ها و هنجارها و در نهایت سست کردن بنیان خانواده است چراکه در چنین شرایطی تسلط بر جوامع آسانتر خواهد بود. پروژه‌های تغییر در سبک زندگی و جدا کردن زن ایرانی از عفاف و حجاب هم در سال‌های اخیر با گسترش نفوذ ماهواره و فراگیر شدن استفاده از اینترنت جدی‌تر شده است.
هر چند قوانینی که برای ترویج مد ایرانی - اسلامی تدوین شد در ظاهر سبب توقف شوهای زیرزمینی لباس شد، اما آشفتگی در نمایشگاه‌های مد ایرانی- اسلامی این فرصت را برای بسیاری از سودجوها ایجاد کرده است، تا از آشفتگی موجود نهایت استفاده را برده و به ناهنجاری‌های اجتماعی دامن بزنند و در نهایت با سوءاستفاده از دختران، پسران و زنان جوان، بسیاری از این صحنه‌ها را در اختیار شبکه‌های ماهواره‌ای قرار دهند. مسولین فرهنگی کشور باید با تلاش بسیار و دقت نظر و فراهم سازی روش های صحیح از مدل های هشدار دهنده، جلوگیری نمایند.
منبع: شفاف
مدگرایی در گذر تاریخ ایران
مدگرایی و مد در ایران از زمان قاجار و با سفر ایرانیان به غرب آغاز شد. در آن زمان درباریان به دنبال توسعه ی روابط دیپلماتیک با قدرت‌های اروپایی طی سفر به اروپا برای نخستین بار با پوشش‌های غربی آشنا شدند، همچنین دانشجویانی که برای ادامه ی تحصیل به اروپا رفته بودند نیز زمینه ی تغییر دیدگاه نسبت به سبک پوشش را فراهم آوردند. در زمان سلطنت محمدرضا شاه از سال 1320 تا 1357 به دلیل افزایش ارتباطات با کشورهای غربی و آمریکایی سیر تحول لباس و همگون شدن آن با البسه خارجی بیشتر شد.
بعد از انقلاب و کاهش فراگیری مد و فرهنگ غربی در سطح جامعه و حتی در شهرهای بزرگ، فرهنگ پوشش ایرانیان دچار تحول شد و میل به ساده‌زیستی، دوری از مد و جنگ ایران و عراق، باعث شد مد در دهه 60 شمسی به حاشیه برود. با پایان جنگ و از میان رفتن الزامات خاص اقتصادی و سیاسی آن و آغاز دوره تاثیر همه جانبه رسانه‌هایی چون ویدئو و ماهواره، دوباره موج مدگرایی در جامعه آغاز شد. کاهش سختگیری‌ها و افزایش واردات لباسهای خارجی هم در تشدید این فضا موثر بود بطوریکه در دهه 70 کم‌کم شلوارهای پارچه‌ای جای خود را به جین‌های تنگ داد و پیراهن‌های معمولی مردانه به تی‌شرت تبدیل شد.
سرعت تحول مد در دهه 80 به علت ظهور اینترنت در خانه‌های مردم بسیار بالا بود، به طوری که شاید هر سال یک مد در جامعه می‌آمد و برچسب "دمده" یا "از مدافتاده" به لباسهای نه‌چندان کهنه داخل کمدها می‌خورد. مانتو فروشی‌ها آنقدر زیاد و متنوع بودند که قیمت آن کمتر با افزایش روبه‌رو می‌شد و جزو متنوع‌ترین و ارزان‌ترین تن‌پوش‌های دهه 80 بودند. در اواخر دهه هشتاد آشفتگی بازار پوشاک دولت مردان ایرانی را متوجه کرد که تاکنون از این عرصه وسیع رقابتی غفلت کرده‌اند و آنان را وادار کرد تا به طراحی لباس به عنوان یک ابزار فرهنگی توجه داشته باشند و به همین جهت ساماندهی مد و لباس به وزارت ارشاد واگذار شد. این وزارتخانه با برگزاری مسابقه ی طراحی مد و لباس فجر هنرمندان را به رقابت کشاند و برای اولین بار در ایران طراحی مد و لباس به عنوان یک هنر در کنار هنرهای دیگر مطرح شد.
کار از دست وزارت ارشاد خارج می شود
مزون ها، فروشگاهها و حتی شرکتهای توزیع البسه خارجی و داخلی 10 سالی است که پا را فراتر گذاشته و خارج از چارچوبهای قانونی اقدام به عرضه مد و لباس از طریق دخترهای خوش اندام و پسرهای شیک پوش با ظاهر آراسته می کنند. این مزون ها که اغلب در خانه های مسکونی یا تجاری متمرکز هستند بیشتر از طریق تبلیغات چهره به چهره شهروندان را تشویق به حضور در مزون می کنند.
البته رونق بازار مزون ها و مانکن ها بی تاثیر از برنامه های ماهواره ای نبوده است، تا آنجا که وزیر ارشاد دولت یازدهم خبر از استفاده 71 درصدی تهرانی ها از ماهواره می دهد.
از جمله دستاوردهای مدگرایی در ایران فعالیت مزون ها با جذب دخترها و پسرهای شیک پوش و خوش اندام است به طوری که حتی در برخی موارد با اجاره، استخدام و برتن کردن لباسهای مد روز آنها را راهی کوچه و خیابان می‌کنند. برخی هم پا را فراتر گذاشته و برنامه های ویژه ای با عنوان شوی لباس دارند. البته در این میان شرکتهای بزرگی هم ایجاد شده که مزون ها را در این زمینه پشتیبانی می‌کنند. مدیر یکی از این شرکت های تامین کننده ی مد در گفتگویی در جهت نشان دادن وجاهت خود گفته بود:« اگر مزون و یا فروشگاهی نیاز به مانکن داشته باشد ما این افراد را معرفی می‌کنیم. البته بستگی دارد برای چه کاری باشند. مثلا برخی برای شوی لباس و برخی هم برای عکس معرفی می شوند. مانکن ها از 80 تا روزانه 1 میلیون تومان قیمت دارند که باز هم بستگی به زیبایی، اندام و حتی خوش نام بودن (بازیگر و...) دارند.» این صاحب مزون مدعی بود که تنها شرکتی است که مجوز این کار را از وزارت ارشاد گرفته است!
صنعتی تقلبی ولی غول پیکر!
شاید صنعت مد ایران درسالهای اخیربه ظاهرپیشرفتی نداشته است ولی فعالان زیرزمینی آن صنعتی پنهانی ولی بسیارقوی را به وجود آورده اند. این صنعت زیرزمینی همپایه کشورهای صاحب نام دراین صنعت وبا استفاده از معیارها وترازهای آنان پیشرفت کرده به طوری که برخی ازآنان دراین عرصه درمیان رقبای داخلی خود به غولهای مد معروف شده اند. سبک برگزاری شوویا مانکنهای انتخابی وحتی جزئیاتی مانند دکورسالن نمایش مواردی هستند که هرروزبیش ازقبل مورد توجه این فعالان قرارمی گیرد. دراین صنعت یک مانکن علاوه براین که باید شرایط فیزیکی خاصی داشته باشد، بعد ازآموزشهای ارائه شده باید تلاش کند که همواره این شرایط فیزیکی و ظاهر جذاب خود را حفظ کند.
جذب آشکار مانکن و مشتری
دایره فعالیت شوهای زیر زمینی در حال افزایش است؛ با عبور از کنار برخی مغازه‌ها و آرایشگاه‌های زنانه به خوبی می‌توان کاغذ‌ها و پوسترهایی را دید که شهروندان به ویژه جوانان و نوجوانان را به این شوهای زیر زمینی دعوت می‌کنند. در برخی از سایتها هم بدون اینکه جنسیت مرد یا زن مشخص باشد به آسانی با ثبت نام اینترنتی مانکن جذب می‌کنند. البته این سایتها بدون فیلتر فعالیت می کنند و حتی شماره حساب، آدرس و تلفن هم دارند!
در این بین رویای ورود به دنیای افراد فشن، خودنمایی و جلب توجه دیگران به قدری در ذهن برخی‌ها نقش می‌بندد که به عاقبت حضور در چنین شوهای زیرزمینی و عکس‌هایی که از آنها گرفته می‌شود، فکر نمی‌کنند. آنها نمی‌دانند که صحنه‌گردانان این شوها در پس این دنیای پر زرق و برق چه دامی برای آنها پهن کرده‌اند؛ همچنین برخی از آرایشگاه‌ها به تازگی اقدام به برگزاری شوی لباس اسپرت و مجلسی زنانه می‌کنند و پس از هماهنگی با برخی از آتلیه‌ها، عکس‌های این شوها را هم به صورت سی دی در اختیار مشتریان قرار می‌دهند!
در مزون های زیر زمینی چه می گذرد؟
بین اختلاط زن و مرد، بی‌حجابی و بسیاری از ناهنجاری‌های دیگر گریبان مشتریان و مدل‌های حاضر در این شوها را می‌گیرد؛ اختلاط‌هایی که به سبک شوهای شبکه‌های ماهواره‌ای و کشورهای غربی برگزار می‌شود.
جدیداً در برخی از این شوها، دخترهایی که به عنوان مانکن و مدل روی صحنه حاضر می‌شوند، با کشف حجاب و پوشیدن لباس‌ها نامتعارف، علاوه بر شکستن قبح عریانی، خواسته یا ناخواسته در بازی خطرناک صاحبان شوهای زیرزمینی قرار می‌گیرند.
آخرین قیمتهای برگزاری شوی لباس نشان می دهد که برگزاری هر شوی لباس به صورت میانگین 30 تا 70 میلیون تومان هزینه دارد که شامل تیم عکاسی، نور، استیج و غیره می شود.
مسولینی که باید از غفلت بیدار شوند!
بی‌تردید تلاش‌های متعدد دنیای غرب برای دور کردن عفاف و حجاب از جوامع اسلامی همچون ایران از مسیرهای گوناگون به جز آنکه با هدف ایجاد بازار مصرف در جوامع در حال توسعه پیگیری می‌شود، اهداف غایت‌اندیشانه‌تری را دنبال می‌کند و آن تغییر سبک زندگی جامعه، تغییر ارزش‌ها و هنجارها و در نهایت سست کردن بنیان خانواده است چراکه در چنین شرایطی تسلط بر جوامع آسانتر خواهد بود. پروژه‌های تغییر در سبک زندگی و جدا کردن زن ایرانی از عفاف و حجاب هم در سال‌های اخیر با گسترش نفوذ ماهواره و فراگیر شدن استفاده از اینترنت جدی‌تر شده است.
هر چند قوانینی که برای ترویج مد ایرانی - اسلامی تدوین شد در ظاهر سبب توقف شوهای زیرزمینی لباس شد، اما آشفتگی در نمایشگاه‌های مد ایرانی- اسلامی این فرصت را برای بسیاری از سودجوها ایجاد کرده است، تا از آشفتگی موجود نهایت استفاده را برده و به ناهنجاری‌های اجتماعی دامن بزنند و در نهایت با سوءاستفاده از دختران، پسران و زنان جوان، بسیاری از این صحنه‌ها را در اختیار شبکه‌های ماهواره‌ای قرار دهند. مسولین فرهنگی کشور باید با تلاش بسیار و دقت نظر و فراهم سازی روش های صحیح از مدل های هشدار دهنده، جلوگیری نمایند.
منبع: شفاف
