وی ادامه داد: دو نوع وصیت داریم که یک نوع آن وصیت ولایی است که در این وصیت شخص اطفال صغیری دارد و برای آن‌ها پس از خود فردی را تعیین می‌کند که جانشین او شود و این وصیت ولایی در تمام ملل وجود دارد چرا که هیچ کسی جاودانه نیست. از وصیت ولایی که در اسلام وجود دارد، به صورت بین‌المللی نیز افراد تبعیت می‌کنند.
وی گفت: وصیت دیگر، وصیت مالی است که افراد برای امور خیریه و اشخاصِ بعد از خود وصیت می‌کنند. در این راستا افراد باید مالک آن چیزی باشند که می‌خواهند وصیت کنند. یعنی مالکیت در وصیت حرف اول را می‌زند. اشخاص نمی‌توانند برای هر چیزی وصیت نامه داشته باشند مثلا وسایل قمار، رقاصی و شراب. وصیت کردن برای این موارد باطل است. افراد باید در رابطه با اموال منقول و غیر منقول خود وصیت کنند.
این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: شخص وصیت کننده باید عاقل و بالغ باشد. وصیت افراد دیوانه و یا سفیه درست نیست. همچنین فردی که خیلی طلبکار دارد و بعد از خود هر چه دارد و ندارد به طلبکارانش می‌رسد نمی‌تواند وصیت کند. حتی در احکام اسلام وارد شده که طفل 10 ساله علیرغم اینکه هنوز نابالغ است می‌تواند وصیت نامه داشته باشد.
گلپایگانی گفت: اینکه می‌گویند بهتر است که افراد در زندگی خود همواره وصیت نامه داشته باشند به دلیل این است که آن‌ها زمان مرگ و زندگی خود را نمی‌دانند و با نوشتن وصیت نامه مشخص می‌شود که آن‌ها به آخرت ایمان دارند. فرد حتی اگر میلیونر باشد بیشتر از یک سوم از مال خود را نمی‌تواند وصیت کند. در رابطه با عبادات نیز اگر فردی قضایی از عبادات دارد پسر بزرگ‌تر او باید اعمال عبادی فرد را به جای بیاورد.
وی یادآور شد: وصیت باید برای کارهای خیر و عبادی باشد و فرد نمی‌تواند پس از خود وصیت کند که یک مرکز فساد در فلان جا دایر شود.
