گروه اجتماعی صراط - رهبر حکیم انقلاب شاید برای اولین بار دی ماه سال 78 در پیامی به رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام اهمیت امنیت غذایی را مطرح و مطالبه کردند:" انتخاب سیاستهای محوری از قبیل کشاورزی و بینیازی نسبی از دیگران در تأمین امنیت غذایی جامعه". موضوعی که بارها از لسان ایشان تکرار و حتی به عنوان مسئله درجه اول کشور از اعضای کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس در اردیبهشت سال 90 مطالبه شد، ولی شاید اهمیت آن هنوز هم برای برخی از مسئولین قابل درک نیست. اما "شرکت مونسانتو" در شهر میسوری امریکا یک شرکت یهودی صهیونیست که در سال 1955 تاسیس شده است به امنیت غذایی نه برای کشور امریکا بلکه برای کل دنیا پرداخت. این شرکت با تغییر ژنتیکی در مواد غذایی و بذرهای محصولات کشاورزی موفق شد محصولاتی مقاوم در مقابل آفت ها و حتی غنی شده از ویتاومین های مختلف تولید نماید اما محصولاتش بعد از گذشت چند سال آثار مخربی را بر روی مردم امریکای شمالی داشته است و دانشمندان افزایش 40 درصدی سرطان، زیاد شدن موارد عقیمی، مردن حیوانات و نابودی گیاهان بومی را از آثار محصولات genetically modified organism "ارگانیسم های اصلاح شده ژنتیکی" دانسته اند.
بهطورکلی در دنیا نظرات متفاوتی درباره عوارض مصرف محصولات دستکاری ژنتیکی شده وجود دارد؛ البته مطالعات در این زمینه بسیار کم است به این دلیل که شرکتهای بزرگ آمریکایی و کانادایی که تولیدکننده اینگونه محصولات غذایی هستند، سودهای هنگفتی را دریافت میکنند و این شرکتها تمامی تحقیقات در زمینه این محصولات را تحتالشعاع قرار میدهند.
ظریف سال 78 که سمت معاون حقوقی و بینالمللی وزارت امور خارجه را عهده دار بود و در نشستهای متوالی مربوط به پروتکل ایمنی-زیستی (کارتاهنا) حضورداشت؛ نامه ای را در این خصوص به رییس جمهور وقت نوشت و از مخاطراتی همچون احتمال استفاده از این محصولات به عنوان یک سلاح برای عقیمسازی نسلی از ژن یک کشور و تولید ژنهای مولد اخلاق پست نظیر درنده خویی کوسهها و یا صفات رذیله خوکها از طریق پیوند ژنتیک بر محصولات کشاورزی و به طورکلی تغییر حالات روحی و روانی افراد را متذکر شد.
این در حالی ست که بعضی از محققان از وجود این نوع محصولات درکشورمان خصوصا روغن هایی که مواد اولیه آن در "شرکت مونسانتو" تولید شده است خبر می دهند در این رابطه با دکتر محمود تولایی یکی از دانشمندان و رییس انجمن ژنتیک کشور گفتگو کردیم که وی نیز در حالی از خطرات محصولات تراریخته وارداتی می گوید که تولید محصولات تراریخته در کشور خودمان را منطقی تر می داند.
وی با بیان این که بیش از 200 دانشمند علم ژنتیک ما در پژوهشکده ها توانسته اند محصولات تراریخته بومی تولید نمایند تا بتوانند گامی موثر در تامین و امنیت مواد غذایی را رقم بزنند، افزود: درک اهمیت تولید محصولات تراریخته، ایران را به تولیدکننده برتر غذای منطقه تبدیل می کند و قدرت فراملی کشور را افزایش می دهد. وقتی مرکز تامین امنیت پایدار منطقه به واسطه قدرت نظامی پیشرفتهاش، مجهز به امکانات تولید و تامین غذای کل منطقه از شمال آفریقا تا غرب و جنوب آسیا شود، تا چه اندازه بر ثبات و قدرت و ثروت کشورمان افزوده خواهد شد؟ به نظر میرسد همین موضوعات است که در تحریک جامعه ایرانی بر ضد عملیاتی شدن پیشرفتهای بیوتکنولوژی کشورمان در حوزه تولید غذا، موثر واقع شده است و هدف در درجه اول نقض خودکفایی و وابسته باقی ماندن بازار 80 میلیونی غذای ایرانیان به واردات از خارج کشور و سپس خفه کردن هدف گذاری مهم تبدیل ایران به «قطب امنیت غذایی منطقه» است.
در پایان باید گفت هنوز اهمیت کشاورزی در کشور ما ناشناخته مانده است و سال هاست که صنعت کشاورزی ما از علمی نبودن رنج می برد و به راحتی با یک مقایسه ساده بین میزان تولید کشاورز نمونه با دیگر کشاورزان به این موضوع پی می بریم که به عنوان مثال باغدار نمونه کشور در سال 93 در حالی بیش از 195 تن سیب در هر هکتار تولید کرده است که کشاورزان دیگر بیشتر از 23 تن در هر هکتار نتوانستد تولید کنند. علمی کردن کشاورزی به تنهایی می تواند تحول بزرگی را راستای اقتصاد مقاومتی و امنتیت غذا در کشور ایجاد نماید و با استفاده از ظرفیت دانشمندان علم ژنتیک به بررسی بیشتر محصولات تراریخته پرداخته تا بتوانیم از این علم نوین بهره مند شویم.
بهطورکلی در دنیا نظرات متفاوتی درباره عوارض مصرف محصولات دستکاری ژنتیکی شده وجود دارد؛ البته مطالعات در این زمینه بسیار کم است به این دلیل که شرکتهای بزرگ آمریکایی و کانادایی که تولیدکننده اینگونه محصولات غذایی هستند، سودهای هنگفتی را دریافت میکنند و این شرکتها تمامی تحقیقات در زمینه این محصولات را تحتالشعاع قرار میدهند.
ظریف سال 78 که سمت معاون حقوقی و بینالمللی وزارت امور خارجه را عهده دار بود و در نشستهای متوالی مربوط به پروتکل ایمنی-زیستی (کارتاهنا) حضورداشت؛ نامه ای را در این خصوص به رییس جمهور وقت نوشت و از مخاطراتی همچون احتمال استفاده از این محصولات به عنوان یک سلاح برای عقیمسازی نسلی از ژن یک کشور و تولید ژنهای مولد اخلاق پست نظیر درنده خویی کوسهها و یا صفات رذیله خوکها از طریق پیوند ژنتیک بر محصولات کشاورزی و به طورکلی تغییر حالات روحی و روانی افراد را متذکر شد.
این در حالی ست که بعضی از محققان از وجود این نوع محصولات درکشورمان خصوصا روغن هایی که مواد اولیه آن در "شرکت مونسانتو" تولید شده است خبر می دهند در این رابطه با دکتر محمود تولایی یکی از دانشمندان و رییس انجمن ژنتیک کشور گفتگو کردیم که وی نیز در حالی از خطرات محصولات تراریخته وارداتی می گوید که تولید محصولات تراریخته در کشور خودمان را منطقی تر می داند.
وی با بیان این که بیش از 200 دانشمند علم ژنتیک ما در پژوهشکده ها توانسته اند محصولات تراریخته بومی تولید نمایند تا بتوانند گامی موثر در تامین و امنیت مواد غذایی را رقم بزنند، افزود: درک اهمیت تولید محصولات تراریخته، ایران را به تولیدکننده برتر غذای منطقه تبدیل می کند و قدرت فراملی کشور را افزایش می دهد. وقتی مرکز تامین امنیت پایدار منطقه به واسطه قدرت نظامی پیشرفتهاش، مجهز به امکانات تولید و تامین غذای کل منطقه از شمال آفریقا تا غرب و جنوب آسیا شود، تا چه اندازه بر ثبات و قدرت و ثروت کشورمان افزوده خواهد شد؟ به نظر میرسد همین موضوعات است که در تحریک جامعه ایرانی بر ضد عملیاتی شدن پیشرفتهای بیوتکنولوژی کشورمان در حوزه تولید غذا، موثر واقع شده است و هدف در درجه اول نقض خودکفایی و وابسته باقی ماندن بازار 80 میلیونی غذای ایرانیان به واردات از خارج کشور و سپس خفه کردن هدف گذاری مهم تبدیل ایران به «قطب امنیت غذایی منطقه» است.
در پایان باید گفت هنوز اهمیت کشاورزی در کشور ما ناشناخته مانده است و سال هاست که صنعت کشاورزی ما از علمی نبودن رنج می برد و به راحتی با یک مقایسه ساده بین میزان تولید کشاورز نمونه با دیگر کشاورزان به این موضوع پی می بریم که به عنوان مثال باغدار نمونه کشور در سال 93 در حالی بیش از 195 تن سیب در هر هکتار تولید کرده است که کشاورزان دیگر بیشتر از 23 تن در هر هکتار نتوانستد تولید کنند. علمی کردن کشاورزی به تنهایی می تواند تحول بزرگی را راستای اقتصاد مقاومتی و امنتیت غذا در کشور ایجاد نماید و با استفاده از ظرفیت دانشمندان علم ژنتیک به بررسی بیشتر محصولات تراریخته پرداخته تا بتوانیم از این علم نوین بهره مند شویم.
جلوي اينها رو هم بگيريد
آنچه این روزها بناحق برعلیه یک دانش و فناوری تاثیرگذار در عرصه های گوناگون کشاورزی و غذا، دارو و واکسن، رفع آلاینده های زیستی، استخراج معادن کم عیار بدون لطمه به محیط زیست و ده ها عرصه دیگر از طریق بیوتکنولوژی است، جو مسمومی علیه دانش راه انداخته اند. آیا اگر آمریکا یا هر کشور دیکری از علم سواستفاده کند آیا ما باید خودمان را از اصل دانش و توان محروم کنیم؟
آیا اگر دانش هسته ای مورد سواستفاده قدرت مندان جهانی است ،ما باید خودمان را از انرژی هسته ای محروم کنیم؟
آیا اگر فناوری حمل و نقل هوایی احتمال مخاطره دارد، ما هواپیما را از زندگی خود حذف می کنیم و یا با روشهای علمی برای ارزیابی مخاطرات و کاهش ریسک تلاش می کنیم؟
حقیقت اینست که هنوز میوه بیش از 10 سال تلاش علمی محققان بیوتکنولوإی کشاورزی کشورمان سهمی در بازار ندارد و بخش عمده بازار در دست واردات است، این همه هجمه ناجوانمردانه راه بیافتد و متاسفانه رسانه ملی نیز فرصت را بدست افرادی بدهد که در سابقه علمی خود بیشتر حرف زده اند تا اینکه دستاورد علمی قابل ارایه ای به جامعه تقدیم نموده باشند.
این هراس افکنی که در جامعه دیده می شود مانند این است که برای بچه ای که هنوز متولد نشده، حکم محکومیت صادر کنند و قبل از اینکه امکان دفاع داشته باشد به اعدام بسپارندش.
آیا آنچه از شاخه سلولهای بنیادی در بیوتکنولوژی در زمینه تولید بافت جایگزین، درمان ناباروری، تولید داروهای تراریخته، وهمچنین واکسن ها و داروهای نسل جدید عاید کشور شده با روش دیگری قابل جایکزینی هست؟
آیا اکر بدلیل همین هیاهو ها ما آن را کنار می گذاشتیم ، همین نیازها را به قدرتمندان وابسته نبودیم؟ ولی امروز به همت دانشمندان بیوتکنولوژی سلامت در جهان سهم داریم و به آن افتخار می کنیم. چرا نباید با اقدام آگاهانه در بیوتکنولوژی کشاورزی هم افتخار بیافرینیم.
من بعنوان رئیس انجمن ژنتیک ایران و یک متخصص بیوتکنولوژی آمادگی دارم همه افراد صادق را با بحث علمی متقاعد نمایم. با یک سوال مطلب را پایان میدهم. آگر ما برای نیاز غذایی خود نیازمند واردات هستیم و قسمت اعظم محصولات موجو در بازار اقتصاد کشاورزی در اقلام خاص در انحصار محصولات اصلاح شده ژنتیکی است و دشمنی کمپانی های بزرگ در پوشش واردات محصولات را هم محتمل می دانیم، آیا بهتر نیست خودمان همان محصولات بهینه شده را تحت نظارت مراجع سلامت در کشور و در چهارپوب ضوابط قانونی تولید کنیم تا به خوداتکایی در کشاورزی دست یابیم؟
من از همه رسانه ها درخواست می کنم این نظرات را منتشر بفرمایند