به گزارش ایسنا، پس از جنگ جهانی اول، فوتبال بانوان باعث سر و صدای زیادی در انگلیس شد و جنجال به وجود آورد. کارخانه مهمات سازی دیک کر و پرستون نقش اصلی را در تشکیل فوتبال بانوان داشتند. کارکنان این کارخانه‌ها یک تیم تشکیل دادند تا پول‌های جمع آوری شده از این بازی‌ها را برای کمک به سربازان حاضر در خط مقدم بدهند. آنها شروع موفقیت آمیزی داشتند تا جایی که کمی بعد تیم‌های دیگری تشکیل و بازی‌هایی میان تیم‌های مردان و زنان برگزار شد.
زمانی که جنگ به پایان رسید این روش ادامه پیدا کرد و پول‌های جمع آوری شده به منظور کمک، یا به معدن‌کاران بیکار و بیماران داده می‌شد یا به زنانی که بیوه شده بودند یا در امور خیریه صرف می‌شد. دیدار دو تیم بانوان دیک کرز لیدیز و سن هلن لیدیز با حضور ۵۳ هزار تماشاگر برگزار شد که در نوع خود بی‌سابقه بود.
مردان نگران این موضوع شدند و آن را یک رقابت تجاری جدی می‌دانستند. مقایسه‌ای بین‌شان وجود داشت. آنها (مردان) حرفه‌ای بودند و پول‌های کسب شده را برای خود خرج می‌کردند و این در حالی بود که بانوان به عشق هنر این کار را انجام می‌دادند و پول‌ها را به منظور اهدافی والا جمع آوری می‌کردند. در زمان‌های گذشته (پیش از جنگ جهانی اول) درآمدزایی از ورزش مرسوم نبود و این کار را بد می‌دانستند (به عنوان مثال بازی‌های المپیک ابتدا به صورت رقابت‌های حرفه‌ای دنبال نمی‌شد تا این که در بازی‌های ۱۹۹۲ بارسلونا این اتفاق افتاد).
در بهار ۱۹۲۱ باشگاه نیوکاسل یک تصمیم جنجالی گرفت و اجازه نداد تیم بانوان در سنت جیمز پارک بازی کند. این در حالی بود که حضور تیم بانوان باعث شده بود ۳۵ هزار تماشاگر برای بازی‌ها به ورزشگاه بروند. پس از این اتفاق شایعه شد که همه پول‌هایی که بانوان جمع آوری می‌کنند برای خیریه صرف نمی‌شود و برخی از بانوان مقداری از درآمدهای کسب شده را برای خود نگه می‌دارند.
آنها همچنین به دنبال مدارک پزشکی بودند که نشان دهد این ورزش باعث کاهش عمر بانوان می‌شود و این موضوع را پررنگ کردند. همچنین ایده‌ای را بسط دادند که اگر بانوان فوتبال بازی کنند نمی‌توانند باردار شوند و پرداختن به این ورزش آنها را ناتوان می‌کند. البته شایعه حضور سربازان در تیم‌های آنها هم وجود داشت که موجب می‌شد قدرتمندتر شوند. روزنامه آن دوران نیز به این موضوع دامن می‌زد.
در نهایت فدراسیون فوتبال انگلیس قانونی را در این رابطه وضع کرد و باشگاه‌ها را مجبور کرد که همچون نیوکاسل عمل کنند؛ یعنی هرگز تاسیسات خود را در اختیار بانوان برای برگزاری بازی‌ها قرار ندهند. داوران را هم از قضاوت مسابقات بانوان منع کردند. بانوان فوتبالیست که هنوز در آن دوران با اشتیاق بازی می‌کردند عقب نشینی نکردند و یک فدراسیون فوتبال را به نام خود ثبت کردند تا فعالیت‌های‌شان ادامه پیدا کند. این اتفاق تا اوایل دهه ۷۰ کشیده شد. آنها از ورزشگاه‌های راگبی یا کریکت برای انجام بازی‌ها استفاده کردند.
با گذشت زمان، فدراسیون فوتبال دوباره حضور بانوان را در این سازمان قبول کرد و در سال ۲۰۰۸ بیانیه‌ای رسمی منتشر و از رفتارش در سال ۱۹۲۱ عذرخواهی کرد.
