به گزارش تسنیم این روز‌ها مجموعه تلویزیونی "رهایم نکن" به نویسندگی و کارگردانی محمدمهدی عسگرپور و تهیه‌کنندگی علی پورکیانی هر شب از شبکه سوم سیما روی آنتن می‌رود. در این مجموعه، امین تارخ، فریبا متخصص، محمدرضا هدایتی، مریم بوبانی، مارال فرجاد، نیما شعبان‌نژاد، دنیا مدنی، بابک بهشاد، علی استادی، معصومه قاسمی‌پور، شیرین آقاکاشی، رحمان باقریان، کاظم هژیرآزاد، حسین ملکی و... به ایفای نقش می‌پردازند. علاوه بر خوب دیده شدن سریال و توانمندی بازیگران و فیلمساز "رهایم نکن"، اما با حواشی از جنس فیلمنامه‌نویسی و حذف سکانس و... همراه شد. به همین خاطر محمدمهدی عسگرپور میهمان خبرگزاری تسنیم شد و به همه این سوالات پاسخ داد. در ذیل فیلم‌ها حاوی بخشی از این اظهارنظرهاست و به زودی مشروح این گپ و گفت: منتشر خواهد شد:
چه چیزی باعث می‌شود مدیران ما محافظه‌کار می‌شوند؟!
آیا این‌ها به ذات محافظه‌کارند. آیا این‌ها از گروه محافظه‌کارانی هستند که وقتی می‌خواهند کسی آن‌ها را انتخاب کنند می‌گویند بهتر است از محافظه‌کار‌ها در حوزه فرهنگ استفاده کنیم. چه پدیده‌ای باعث می‌شود که مدیران ما روز به روز محافظه‌کارتر می‌شوند. چه چیزی باعث می‌شود که در خلوت اظهارنظرشان با جلوت آنقدر فرق داشته باشد. یعنی وقتی با خودشان صحبت می‌کنید یک مدلی از وسعت اندیشی را در آن‌ها می‌بینید که درباره بسیاری از مسائل می‌توان با آن‌ها صحبت کرد که در عمل مطلقا نمی‌توانند به آن عمل کنند. چطور می‌شود که همه مدیران فرهنگی ما همیشه ما را از یک مجموعه بالادست خودشان می‌ترسانند و این جاده محافظه‌کاری، انتها هم ندارد. واقعیت این است که ما با یک مجموعه سرباز مدیر با هیبت فرهنگی سروکار داریم...
سریال‌هایی که کارکرد اخلاقی ندارند!
چون سینما عکس‌العمل نسبت به شرایط اجتماعی دارد تا کنشگر باشد. در تلویزیون لابد باید به هر دو وجه توأمان توجه شود؛ آن محافظه کاری باعث شده مجموعه مسائل این حوزه یعنی اخلاق دین اسلام دچار محدودیت شود. برخی اوقات به من می‌گویند چرا شخصیت‌های اصلی داستان دچار خطا می‌شوند بیشتر نماد افراد متدین جامعه هستند و به بخش‌های دیگر اشاره نمی‌کنید. همواره این نکته مسئله ذهنی من بوده که فکر می‌کنم بسیاری از معضلات‌مان به همین بخش برمی‌گردد...
توضیحات کارگردان "رهایم نکن" درباره حواشی خانم فیلمنامه‌نویس
آشنایی من با خانم دارالشفایی برمی‌گردد به فیلم متولد ۶۵؛ آن فیلم هم که به این فضا‌ها ربطی ندارد. بخشی از مدل دیالوگ‌نویسی و روابط بین جوانان و نسل قبل برایم جذاب بود. تا اینکه طرح این سریال را نوشتم. طرح اولیه تا خلاصه سکانس‌ها را من نوشتم. چون این کار به شدت متکی به داستان است و مهم خلاصه سکانس‌ها بود. چیزی بالا پایین نشد. وقتی بحث تولید مطرح شد یک ماه بعد از خلاصه سکانس‌ها باید فیلمبرداری را شروع می‌کردیم باید یک فیلمنامه‌نویس دعوت می‌شد. بیشتر فیلمنامه‌نویسان سرکار بودند و قرعه به نام جمیله دارالشفایی افتاد. نمی‌دانستم چنین گرایشات سیاسی دارند، چراکه درگیر فضا‌های مجازی نبوده‌ام و کماکان هم نیستم. این را هم بدانید در فیلمبرداری بخش قابل توجهی از فیلمنامه را دوباره تغییر دادم تا آن چیزی بشود که من دوست داشتم. نقش ایشان در مجموعه سریال آنقدر زیاد نشد به همین دلیل از ابتدا قرار بود نام ایشان در کنار من به عنوان فیلمنامه‌نویس نوشته شود، اما به دلیل کم بودن حجم حضورشان، نامشان به عنوان همکار فیلمنامه‌نویس در تیتراژ آمد. حالا، چون درگیر این حواشی شدیم می‌گویم خلاصه سکانس‌ها از جمله قصه فرناز ۸ ماه قبل‌تر نوشته شد و سند ۲۰۳۰ را نخواندم و شرمندگی‌های من است که فقط کلیت این سند را خوانده‌ام و البته جزئیات به یک فهم نیاز دارد. من فکر می‌کنم ماجرای "رهایم نکن" ربطی به آن سند دارد. اینجا می‌گوییم یک دختر به دلیل زیاده‌خواهی ممکن است در دام بیفتد. ما می‌خواهیم به خانواده بگوییم با این پدیده روبرو شدید چطور باید با آن برخورد کنید؟!
