طرح کودتای نوژه یک روز قبل از شروع عملیات، در سحرگاه چهارشنبه 18 تیرماه 1359، با گزارش یکی از خلبانان عضو شبکه کودتا به آیت الله خامنه‌ای فاش شده و با دستگیری گسترده کودتاگران در نطفه عقیم ماند و به شکست انجامید.
به گزارش فارس این کودتا می‌بایست در سحرگاه پنج‌شنبه 19 تیر 1359، از پایگاه هوایی شاهرخی یا همان پایگاه سوم شکاری ـ بعداً به پایگاه هوایی شهید سرهنگ خلبان محمد نوژه موسوم گردید ـ شروع شده و با بمباران هوایی بیت امام خمینی(ره) و دیگر نقاط حساس کشور و انجام عملیات زمینی تا حداکثر روز جمعه به پایان می‌رسید و پس از آن نیز اعلامیه‌ای که در بالا آمد، در روز شنبه 21 تیر ماه 1359 از رادیو و تلویزیون کشور قرائت و پخش می‌گردید.
آنچه خواهید خواند روایت حجت الاسلام ری شهری از چگونگی انجام این عملیات است:
****
پیش از ظهر دیروز حجت الاسلام محمدی ری شهری حاکم شرع و رئیس دادگاه انقلاب ارتش جمهوری اسلامی ایران در یک کنفرانس مطبوعاتی خبرنگاران را در جریان کشف توطئه ی خائنانه ی عوامل بختیار قرار داد.
حجت الاسلام محمدی ری شهری اعلام کرد، تاکنون حدود ۳۰۰ نفر در این رابطه دستگیر شده اند و در این طرح خائنانه یک شاخه ی نظامی (عمده‌ی آن از تیپ نوهد کلاه سبزها) و یک شاخه ی سیاسی عموما از همین افرادی که ادعای ملیت بدون اسلام می کنند، شرکت داشته اند.
رئیس دادگاه انقلاب ارتش جمهوری اسلامی ایران افزود: اگر قبل از شروع کار می خواستیم این توطئه را برملا سازیم امکان داشت نتوانیم همه ی آنها را دستگیر کنیم و یا اینکه آنها ادعا می کردند که قصد اجرای این طرح را نداشتند.
وی همچنین گفت: طبق اعترافات متهمان، آنها ۱۷ هواپیما در اختیار داشتند، ابتدا قصد داشتند از فرودگاه مهرآباد کارشان را آغاز کرده و با شکستن دیوارهای صوتی برتری نیروی خود را به سایر پایگاه ها ثابت کنند تا اگر پایگاهی با آنان همکاری نکرد آنجا را بمباران کنند، ولی به علتی از این کار منصرف شده و پایگاه حر (شاهرخی سابق) را در نزدیکی همدان انتخاب کردند.
حجت الاسلام ری شهری در مورد برنامه‌ی توطئه گران گفت این ها می خواستند پس از موفقیت حکومت نظامی تشکیل داده و بعد یک جمهوری سوسیال دموکرات آمریکایی تشکیل دهند. این گروه علاوه بر شاخه ی نظامی، عواملی نیز در تهران داشتند که همزمان برنامه ی آنها را پیگیری می کرد. این عده نیز دستگیر شدند.
وی همچنین گفت: ما قبلا با مدارکی که در اختیار داشتیم در تیپ نوهد که اکثر آن از گارد سابق شاه مخلوع بود و وفاداری خود را نسبت به رژیم گذشته ثابت کرده بودند، پاکسازی کردیم. این کلاه سبزها در ماجرای ۱۵ خرداد مدرسه ی فیضیه ی قم و کشتار مقابل رادیو تلویزیون، نقش عمده ای داشته اند. البته در میان آنها تعدادی افراد خوب هم بودند که ما را در کشف این توطئه یاری دادند.
وی یادآور شد: دستگیرشدگان تیپ نوهد را گروهی افراد شاغل و بازنشسته تشکیل می دادند و سازمان نقاب نیز در این تیپ تشکیل شده بود.
آقای ری شهری در مورد خبری که در یکی از روزنامه ها دایر بر دستگیری تیمسار باقری و صدیقی درج شده بود گفت: من در مورد دستگیر شدگان یا رابطه صدیقی با این طرح خائنانه هیچگونه اطلاعی ندارم، ولی تا این لحظه رابطه‌ی تیمسار باقری و همچنین دستگیر شدن وی را بشدت تکذیب می کنم و در بازجویی از تیمسار محققی ثابت شد که گروه توطئه گر بشدت با تیمسار باقری مخالف بوده اند.
رئیس دادگاه انقلاب اسلامی ارتش گفت از تیمسار مهدیون و تیمسار محققی دو تن از رهبران این توطئه بازجویی شده که آن ها به این کار کثیف خود اعتراف کرده اند.
حجت الاسلام ری شهری قسمتی از بازجویی تیمسار محققی را به این شرح قرائت کرد: در پاسخ این که در ملاقاتش با سپهبد مهدیون روی چه مسائلی بحث می شده، جواب داده است: در این ملاقات ها روی مطالبی که امکان داشت اتفاق بیفتد یا باعث عدم موفقیت بشود، بحث می کردیم. به طور مثال شنیده بودیم منزل امام پدافند هوایی خیلی قوی دارد، حتی یکی از متخصصین امور هوایی گفته است که هیچ نوع حمله ای به منزل امام از راه هوایی امکان ندارد و یا اینکه اگر هواپیماهای اف ۱۴ با موشک های فریز برضد ما وارد عمل شوند چه خواهیم کرد و یا اگر پایگاه دیگری علیه ما وارد عمل شد، چه کار کنیم. این بحث ها اغلب به نتیجه نمی رسید.
چون هم اطلاعات دقیق روز را نداشتیم و هم زمان ملاقات ها برای حفاظت بیشتر کوتاه و حداکثر ۴۵ دقیقه بود و بعضی وقت ها برای این که در سر چهارراه ها بقیهی اتومبیل ها از صحبت های ما چیزی نفهمند بیشتر از نصف این زمان را نمی توانستیم گفتگو کنیم.
در یک قسمت دیگر از بازجویی، تیمسار محققی در پاسخ به چگونگی شروع عملیات می گوید: همان روز حرکت، یعنی چهارشنبه ۵۹/ ۴ / ۱۸ توسط ... به من گفته شد و قرار بود که در ساعت ۸ شب با یک اتوبوس که در جلالیه، مقابل سینما بلوار، پارک شده اشخاصی که با ستون اصلی حرکت نکرده اند به پایگاه شاهرخی بروند و در کار گروه های زمینی دخالتی نکنند. من نمی دانستم با این اتوبوس چند نفر خواهند رفت فقط می دانستم... آنها را می شناسد و به آنها اطلاع خواهد داد. من قبل از ساعت ۸ به محل رفتم، ولی نه اتوبوس بود و نه کسی که من او را بشناسم.
در حدود ساعت 8:30 آمد و گفت اتوبوس در حدود یک ساعت تاخیر خواهد داشت. در این موقع... را دیدم که آمد و گفت متفرق شوید، ما را تحت نظر دارند و بلافاصله یک ماشین از پاسداران و یک پیکان بی سیم دار رسید و پاسداران از ماشین پیاده شدند و من فرار کردم و چون نمی دانستم چه وضعیتی پیش آمده از خیابان امیر آباد... به سمت بالا پیاده راه می رفتم و بالاخره بعد از مدتی در مقابل ادارهی مهندسی ارتش، اتوبوسی که سه نفر در آن بودند، ایستاده بود و من هیچ کدام از آنها را قبل از آن ندیده بودم و اسم آنها را هم نمی دانم. این سه نفر راننده و کمک راننده و مرد دیگری بود که حتی... هم آنها را نمی شناخت. بعد از مدتی سه نفر (نام می برد.) به اتفاق یک نفر دیگر که اسم او را نمی دانم و برای اولین بار او را دیدم، وارد اتوبوس شدند و چون وضع بدی را پیش بینی می کردیم، تصمیم به حرکت گرفتیم و این که فعلا از محل دور شویم. من به... گفتم ما با همین ها می خواهیم برویم. گفت: بقیه فرار کردند. می رویم من یک تلفن بزنم، ولی تلفن ها اغلب خراب بودند. بعدا تلفن شد. من در هنگام مکالمات تلفنی آن شخص حضور نداشتم، در داخل اتوبوس بودم. بالاخره آمد و گفت: می رویم، اگر بقیهی کارها هم خراب شده باشد.
حجت الاسلام ری شهری که متن بازجویی تیمسار محققی را قرائت می کرد ادامه داد که در این بازجویی محققی می گوید:
ما رفتیم و در راه همدان دیدیم که اوضاع خیلی خراب است و نمی توانیم به همدان برویم تا پمپ بنزین... رفتیم و دیدیم که اتومبیل ها را دارند بازدید می کنند برگشتیم به تهران.
در قسمت دیگری از بازجویی، تیمسار محققی می گوید: قرار بود عملیات هوایی را من هدایت کنم و نقاطی که در طرح بود قبل از هر عملیات دیگر، منزل امام و بعد زدن باندهای مهرآباد و شکستن دیوارهای صوتی بر روی تهران و حفظ برتری هوایی از این جهت که پایگاه های دیگر نتوانند بر ضد ما وارد عمل شوند و هدف های بعدی از نظر حفظ آرامش و نظم تهران از طریق پست فرماندهی، قرار بود داده شوند.
این که سرکار سرهنگ فکوری در تلویزیون گفت: یکی از هدفها مدرسه ی فیضیه‌ی قم می باشد، به واسطه ی نزدیکی به حرم حضرت معصومه (علیها السلام) و بودن مردم در آن جا مورد قبول واقع نیست و جزء هدفها نبود.
