هاتف خالدی علیدوستی
بازی برد-برد ایران در اجلاس سه جانبه
طبق توافق؛ گروه وین باید ظرف مدت ۱ سال بعد از انتقال اورانیم به ترکیه؛ ۱۲۰ کیلو گرم اورانیم غنی شده را به ایران تحویل بدهد براین اساس؛ ایران حق دارد فورًا و بدون هیچ پیش شرطی از ترکیه بخواهد اورانیم تحویل شده به این کشور را به ایران باز گرداند. منبع
گفته میشود ذخائر اورانیم ایران بسیار بیشتر از ۱۲۰۰ کیلو گرم است که موضوع بحث توافق نامه اخیر بوده است . منبع
بنابراین اگر چنان چه این ادعا صحیح باشد فرضیه بیرون آمدن سوخت هسته ای از چنگ ایران برای یک مدت زمانی محدود منتفی است و ایران کماکان از منابع هسته ای در کشور بهره مند خواهد بود.
پیشتر در بحث تعویض سوخت، غربی‌ها قیمت اورانیم غنی شده ایران را به حساب نمیاوردند؛ و ادعا می کردند از آن جهت که این اورانیم ها در سانتریفوژ‌های روسیه قابل استفاده نیست معدوم میشود؛ اما در بیانیه اخیر ایران ما به التفاوت اورانیم تحویل داده شده را به عنوان قیمت خرید میله‌های سوخت گنجانده است ؛ اگر گروه وین این پیشنهاد را رد کند عملا شانس تعویض سوخت را از دست داده و اگر بپذیرد در عمل انجام شده قرار گرفته است .
بر طبق این توافقنامه ایران سوخت را به کشور دوست و برادر ترکیه تحویل می دهد و از اعطای سوخت هسته ای به کشور روسیه و یا فرانسه که پیش از این سوابق تاریکشان در مبادلات اقتصادی و نظامی روشن است اجتناب می ورزد.
پیرو بند 4 ، بر اساس این طرح تاکتیکی و حساس ، ایران طی یک حرکت راهبردی نظم جهانی را به چالش می گیرد و به جای قدرت های بزرگ ، قدرت های میانه جهان را به بازی می گیرد. اگرچه ایران با پذیرش این توافقنامه اهمیت خاصی به کشورهای برزیل و ترکیه داده است و با بیانیه تهران وزن سیاسی آنها را بالا برده است اما در این بازی دیپلماتیک اعضای دائم شورای امنیت حضور ندارند و چین ، روسیه آمریکا و اتحادیه اروپا از صحنه تبادلات هسته ای حذف شده اند. این به معنای آغاز دور جدیدی از ظهور قدرت های میانه در مناصبات سیاسی و بسته شدن دست قدرت های زورگو در مسایل جهانی است.
ایران با پذیرش این قطعنامه آمریکا را در وضعیت انفعال قرار می دهد و طرح آن کشور برای به دست آوردن توافق گسترده بر ضد برنامه هسته‌ای کشور را زمین گیر می کند. این را اضافه کنید به چرخش افکار عمومی جهان به سمت جمهوری اسلامی ایران.
به گفته صالحی رییس تیم مذاکره کننده تیم ایرانی ، توپ در حال حاضر در زمین وین است . اگر وین این توافقنامه را بپذیرد با تمام قابلیت ها و محسنات فوق الذکر ایران به یک برد استراتژیک مطلوب و دلخواه دست پیدا کرده است و اگر وین این توافقنامه را رد کند ایران به هر روی چیزی برای از دست دادن ندارد و به تولید سوخت هسته ای در کشور ادامه خواهد داد و دیگر اهرم زورگویی عدم همکاری ایران برای تجمیع آرای جهانی بر ضد ایران به شدت ناکار آمد و عمل ناکردنی خواهد بود.
با همه این تفاسیر این توافقنامه برای ایران یک بازی برد-برد است. با این حال مشخص نیست که روشنفکر(!) داخلی که تا پیش از این از عدم نیاز ایران به انرژی هسته ای سخن می گفت و امروز با افزوندن شناسه “مان ” بر سر کلمه اورانیوم قصد دارد تا حقی ملی برای خود در این زمینه قائل شود ، دردش چیست و اصولا جمهوری اسلامی باید به چه ساز آنها برقصد که سرسختی و کوتاه نیامدن ایران در این باب را به عدم تعامل جهانی تفسیر می کند و امضای توافق نامه ای چنین شیرین و استراتژیک را حمل بر تحقیر ملی می داند.
من این نوشته را با سخنی از حضرت ثمین باغچه بان به پایان می رسانم به امید آنکه این چند خط بر جان روشنفکر نمای داخلی که ژست ایران دوستی و اعتراضش چشم بنی بشر را کور کرده است و صدای همیشه غصه دار و تب دار و ملتهبش من باب اوضاع جاریه ایران ، دل هر مستمعی را به ریش گرفته است ، مسموع افتد و دست از جهالت و فریب بازی کشیده و به دامان حق و راستی باز گردد:
برای دانیه لو (نماینده فرانسوی) چیزی جالب تر از آن نیست که ما در عهد شاهان ساسانی به سر می بردیم و برای او که از قلب قرن بیستم آمده است قابل مطالعه می بودیم و او با دستگاههای دقیق و ضبط صوتهای آخرین سیستم به دربار ساسانی راه می یافت و هنرنمایی باربد و نکیسا را ضبط می کرد و بعد از فرودگاهی که نزدیک پایتخت ساسانیها ، مخصوص مستشرقان و کارشناسان شعر و نقاشی و موسیقی ساخته شده بود با هواپیمای جت ایرفرانس به سمت پاریس بر می گشت.
