اگر شما هم از آن دست کسانی هستید که عادت دارند قولنج‌های خود را بشکنند حتماً برایتان این سؤال پیش آمده که آیا شکستن قولنج ضرر دارد یا نه.
این عادت شاید برای اطرافیان تان آزاردهنده باشد، اما حقیقت آن است که شکستن قولنج انگشتان دست آسیبی به آن‌ها نمی‌زند.
بسیاری تصور می‌کنند شکستن قولنج باعث آرتریت یا همان التهاب مفصل یا بزرگ‌تر شدن اندازه‌ی مفصل‌های انگشتان دست می‌شود.
وقتی قولنج خود را می‌شکنیم دقیقاً چه اتفاقی رخ می‌دهد؟
وقتی قولنج خود را می‌شکنید شما در حقیقت فشار درون توده‌ی پر از مایعی که میان مفصل هایتان وجود دارد را تغییر می‌دهید.
جایی که قولنجش را می‌شکنید همان مفصل‌های شما است که دو استخوان را به وسیله‌ی چیزی به نام پوشینه مفصلی به یکدیگر متصل می‌کنند. پوشینه مفصلی مملوء از یک مایع است تا جلوی ساییده شدن استخوان‌ها به یکدیگر گرفته شود.
وقتی قولنج خود را می‌شکنید، در حقیقت استخوان‌ها را اندکی از هم دور می‌کنید، مسأله‌ای که باعث تغییر فشار درون پوشینه مفصلی می‌شود. این تغییر در فشار موجب تشکیل یک حباب گازی می‌شود که عامل همان صدایی است که هنگام شکستن قولنج شنیده می‌شود.
به همین دلیل است که شما قولنج یک مفصل را دو بار متوالی نمی‌توانید بشکنید. در حقیقت باید صبر کنید تا آن حباب‌های گازی دوباره در مفصل مورد نظر تشکیل شوند تا بتوانید آن‌ها را بترکانید. به طور کلی این فرآیند نزدیک به ۱۵ دقیقه طول می‌کشد.
آیا شکستن قولنج باعث ابتلا به آرتریت می‌شود؟
شکستن قولنج نه باعث آرتریت می‌شود نه اندازه‌ی مفصل‌ها را بزرگ‌تر می‌کند. به گفته‌ی متخصصان، بعید است تغییر کوتاه مدتی که بعد از شکستن قولنج در مفصل‌ها به وجود می‌آید تأثیری منفی بر غضروف مفصل‌ها داشته باشد.
علاوه بر این، محققان در تحقیقی در سال ۲۰۱۱ ارتباطی میان سابقه‌ی عادت به شکستن قولنج و بالا رفتن ریسک آرتروز پیدا نکردند. از ۲۱۵ شرکت کننده‌ی این پژوهش، درصد افراد مبتلای به آرتروز با عادت شکستن قولنج (۱۸ درصد) مشابه درصد افراد مبتلای به این بیماری بود که عادت به شکستن قولنج نداشتند (۲۱ درصد)، مسأله‌ای که نشان می‌داد شکستن قولنج ریسک فاکتوری برای ابتلا به آرتروز محسوب نمی‌شود.
در آزمایشی دیگر، پزشکی به مدت بیشتر از ۶۰ سال قولنج فقط دست چپ خود را به طور مرتب شکسته بود. بعد از آن، او میزان پیشرفت بیماری آرتروز در هر دو دستش را مورد بررسی قرار داده بود، اما تفاوتی نیافته بود.
به نشانه‌های دیگری هم باید توجه داشته باشید
فارغ از اینکه عادت به شکستن قولنج خود دارید یا نه، اگر متوجه شده اید که هر چه می‌گذرد اندازه‌ی مفصل هایتان بزرگ‌تر می‌شود، باید به پزشک مراجعه کنید، چون این مسأله ممکن است نشانه‌ی بیماری آرتریت یا همان التهاب مفصل باشد.
به علاوه شما نباید هر صدایی که از مفصل هایتان به گوش می‌رسد را یکی بدانید. در حقیقت شما باید بدانید که صدای بلندی که معمولاً هنگام شکستن قولنج شنیده می‌شود و با هیچ دردی همراه نیست، با صدای خرد شدن یا ساییده شدن دردناکی که بر اثر آرتریت یا جراحت از مفصل‌ها شنیده می‌شود، متفاوت است.
صدای شکستن قولنج اگر با درد همراه باشد، ممکن است نشانه‌ی پارگی رباط یا غضروف باشد یا اینکه بخشی از غضروف به دلیل شل شدن، در داخل مفصل شناور شده.
علاوه بر این، اگر از آن دست کسانی هستید که عادت به شکستن قولنج دارند، ممکن است متوجه شده باشید که هر چه سن تان بالاتر می‌رود انجام این کار برایتان سخت‌تر می‌شود. علت این مسأله آن است که هر چه سن مان بالاتر می‌رود مفصل‌های ما خشک‌تر می‌شوند، به همین دلیل ممکن است امکان شکستن قولنج کمتر شود.
