روز نهم محرم، روز اعلام جنگ است روزی که حلقه محاصره تنگ‌تر شد، روزی که امام حسین علیه السلام، برادرش عباس (ع) را فرستاد تا آخرین حرف‌های لشگر ابن زیاد را بشوند، پیام آورد «گویند، یا حکم یزید برای بیعت را بپذیرید یا آماده جنگ شوید.»
امام علیه السلام به برادر فرمود «آن‌ها را قانع کن که جنگ را تا فردا به تأخیر اندازند و امشب را برای راز و نیاز و نماز مهلت دهند، خدا می‌داند که من بخاطر او نماز و تلاوت قرآن را دوست دارم»
عاقبت فرستاده عمر بن سعد آمد و گفت: «به شما تا فردا مهلت می‌دهیم، اگر تسلیم شدید شما را به عبیداللّه می‌سپاریم وگرنه دست از شما برنخواهیم داشت.»
فرستاده‌ای از لشگر دشمن برای حضرت ابوالفضل (ع) و برادرانش امان نامه فرستاده و شنید «خدا تو و امان تو را لعنت کند! آیا به ما امان میدهی، در حالی که پسر رسول خدا صلی الله علیه و آله امان ندارد».
حضرت ابوالفضل العباس (ع) فرزند امیرالمومنین علی علیه السلام و زاده حضرت ام البنین سلام الله علیهاست، سلام خدا و سلام فرشتگان خدا و سلام همه بند‌های شایسته خدا و سلام همه شهیدان و همه درود‌ها بر او باد.
حضرت ابوالفضل العباس (ع)، تسلیم و تصدیق کننده امر امام حسین علیه السلام بود و در شرایط تاریک گرد و غبار زده دوران خیرخواه و وفادار به نواده رسول خدا (ص) بود، بهترین جزاء، نصیب او که صبر کرد و فقط برای خدا بهترین یاری گر امام خویش شد، بر او که بنده شایسته و مطیع خدا و رسول خدا (ص) و امیرمومنان و امام حسن و امام حسین علیهم السلام بود، او مسیر اهل بدر را پیمود و نهایت تلاش خود را در پیروی از برادرش و از امامش انجام داد.
خدا تو را در زمره شهیدان برانگیزد و روحت را در کنار ارواح نیکبختان قرار دهد و از بهشتش وسیع‌ترین منزل را به تو عطا کند و برترین غرفه‌ها را ارزانی نماید و نامت را در بالاترین درجات بالا برد و با پیامبران و صدّیقان و شهدا و شایستگان محشور نماید، آن‌ها که خوب رفیقانی هستند، شهادت می‌دهم که تو سستی نورزیدی و باز نایستادی و بر آگاهی از کارت از دنیا رفتی، در حال پیروی از شایستگان و پیروی از پیامبران، پس خدا بین ما و رسول خود (ص) و اولیایش در جایگاه‌های فروتنان گرد آورد که او مهربان‌ترین مهربانان است.
امام سجاد (ع) درباره عمویش عباس (ع) گفت «خداوند رحمت کند عباس (علیه‌السلام) را که نسبت به برادر خود ایثار کرد و جانش را فدای آن حضرت نمود تا این که در راه یاری او دو دستش را از بدن جدا کردند و خدا به جای دو دست او دو بال به آن جناب عنایت فرمود که مانند جعفر بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) با آن دو بال همراه فرشتگان در بهشت پرواز می‌کند و برای عباس (علیه‌السلام) در قیامت نزد خدا مقامی است که مورد غبطه همه شهداست و تمام شهیدان را آرزوی مقام اوست.»
حضرت صاحب الزمان (عج) در زیارت ناحیه مقدسه فرموده است که «سلام بر ابوالفضل عبّاس، فرزند امیر مؤمنان؛ از خود در گذرنده با جان برای برادر، برگیرنده از دیروزش برای فردایش، فداییِ او، نگهدارنده، کوشنده برای رساندن آب به او، وکسی که دست هایش بُریده شد! خداوند قاتلانش یزید بن رُقاد حیتی وحَکیم بن طُفَیل طایی را لعنت کند!»
صلوات الله و سلامه علیهم
امام علیه السلام به برادر فرمود «آن‌ها را قانع کن که جنگ را تا فردا به تأخیر اندازند و امشب را برای راز و نیاز و نماز مهلت دهند، خدا می‌داند که من بخاطر او نماز و تلاوت قرآن را دوست دارم»
عاقبت فرستاده عمر بن سعد آمد و گفت: «به شما تا فردا مهلت می‌دهیم، اگر تسلیم شدید شما را به عبیداللّه می‌سپاریم وگرنه دست از شما برنخواهیم داشت.»
فرستاده‌ای از لشگر دشمن برای حضرت ابوالفضل (ع) و برادرانش امان نامه فرستاده و شنید «خدا تو و امان تو را لعنت کند! آیا به ما امان میدهی، در حالی که پسر رسول خدا صلی الله علیه و آله امان ندارد».
حضرت ابوالفضل العباس (ع) فرزند امیرالمومنین علی علیه السلام و زاده حضرت ام البنین سلام الله علیهاست، سلام خدا و سلام فرشتگان خدا و سلام همه بند‌های شایسته خدا و سلام همه شهیدان و همه درود‌ها بر او باد.
حضرت ابوالفضل العباس (ع)، تسلیم و تصدیق کننده امر امام حسین علیه السلام بود و در شرایط تاریک گرد و غبار زده دوران خیرخواه و وفادار به نواده رسول خدا (ص) بود، بهترین جزاء، نصیب او که صبر کرد و فقط برای خدا بهترین یاری گر امام خویش شد، بر او که بنده شایسته و مطیع خدا و رسول خدا (ص) و امیرمومنان و امام حسن و امام حسین علیهم السلام بود، او مسیر اهل بدر را پیمود و نهایت تلاش خود را در پیروی از برادرش و از امامش انجام داد.
خدا تو را در زمره شهیدان برانگیزد و روحت را در کنار ارواح نیکبختان قرار دهد و از بهشتش وسیع‌ترین منزل را به تو عطا کند و برترین غرفه‌ها را ارزانی نماید و نامت را در بالاترین درجات بالا برد و با پیامبران و صدّیقان و شهدا و شایستگان محشور نماید، آن‌ها که خوب رفیقانی هستند، شهادت می‌دهم که تو سستی نورزیدی و باز نایستادی و بر آگاهی از کارت از دنیا رفتی، در حال پیروی از شایستگان و پیروی از پیامبران، پس خدا بین ما و رسول خود (ص) و اولیایش در جایگاه‌های فروتنان گرد آورد که او مهربان‌ترین مهربانان است.
امام سجاد (ع) درباره عمویش عباس (ع) گفت «خداوند رحمت کند عباس (علیه‌السلام) را که نسبت به برادر خود ایثار کرد و جانش را فدای آن حضرت نمود تا این که در راه یاری او دو دستش را از بدن جدا کردند و خدا به جای دو دست او دو بال به آن جناب عنایت فرمود که مانند جعفر بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) با آن دو بال همراه فرشتگان در بهشت پرواز می‌کند و برای عباس (علیه‌السلام) در قیامت نزد خدا مقامی است که مورد غبطه همه شهداست و تمام شهیدان را آرزوی مقام اوست.»
حضرت صاحب الزمان (عج) در زیارت ناحیه مقدسه فرموده است که «سلام بر ابوالفضل عبّاس، فرزند امیر مؤمنان؛ از خود در گذرنده با جان برای برادر، برگیرنده از دیروزش برای فردایش، فداییِ او، نگهدارنده، کوشنده برای رساندن آب به او، وکسی که دست هایش بُریده شد! خداوند قاتلانش یزید بن رُقاد حیتی وحَکیم بن طُفَیل طایی را لعنت کند!»
صلوات الله و سلامه علیهم
