بالاخره پس از گذشتن از روز ۱۵ شهریور و آغاز سال تحصیلی و در حالی که از اوایل تابستان تاکید بر آموزش مجازی بود و ناگهان دو روز مانده به بازگشایی مدارس، وزیر آموزش و پرورش تاکید بر آموزش حضوری و بازگشایی مدارس در سراسر کشور و شیفت بندی دانش آموزان و توانایی تأمین پروتکل‌های بهداشتی در مدارس سراسر کشور را داشتند، امروز به صراحت اعلام کردند پس از بررسی‌های صورت گرفته به این نتیجه رسیدند که حضور دانش آموزان الزامی نباشد. البته وزیر آموزش و پرورش گفته: از ابتدا هم تأکیدی بر الزامی بودن این حضور نبوده است و ما از ابتدا هم گفتیم اولویت ما آموزش حضوری است و آموزش حضوری را مناسب‌تر می‌دانیم اما شنیده شد برخی مدارس غیردولتی یا دولتی الزام کرده بودند که حتماً دانش آموزان باید حضور پیدا کنند. ما گفتیم وظیفه ما ارائه خدمات آموزشی به همه دانش آموزان است تا هیچ دانش آموزی از آموختن محروم نباشد.
به گزارش مهر این در حالی است که زمزمه‌های استیضاح وزیر آموزش و پرورش در مجلس شورای اسلامی کلید خورد و ولی اسماعیلی، نایب رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس، در حساب توییتری خود نوشت: «استیضاح وزیر آموزش و پرورش کلید خورد. امروز بعد از سوال از وزیر محترم آموزش و پرورش و اعلام وصول توسط هیأت رئیسه برای بحث در کمیسیون تخصصی استیضاح وزیر هم کلید خورد و برای امضا در کارتابل نمایندگان محترم قرار گرفت. مجلس انقلابی برای حفظ جان فرزندان ملت با احدی تعارف ندارد.»
این نگاه نمایندگان مجلس در کنار اعتراض‌های گسترده والدین و معلمان در فضای مجازی و اعتراض برخی صاحبنظران حوزه سلامت نشان می‌دهد که این جمله وزیر آموزش و پرورش که: "از ابتدا هم ما الزامی برای حضور دانش آموزان در مدارس نداشتیم" با واقعیت تطبیق ندارد و طی روزهای گذشته شخص وزیر آموزش و پرورش بارها با حضور در برنامه‌های مختلف رسانه ملی بر حضور دانش آموزان و اهمیت این حضور و چرایی این حضور و توانایی رعایت پروتکل‌ها در مقابل سخن منتقدان و حتی مدارا با خانواده‌ها در هفته اول برای اینکه خود را با حضور دانش آموزان در مدراس آماده کنند، پیامی به جامعه مخابره کردند که این حضور اجباری است؛ هر چند به نظر می‌رسد شاید از ابتدا هم وزارتخانه، مسئولان و مدارس می‌دانستند که این اجبار بیش از دو روز دوام نخواهد آورد.
با این‌همه این جمله که از آغاز نیز الزامی به حضور نبود، پیام غلط تری را به مخاطبان می‌دهد چرا که رئیس جمهور در جلسه آخر ستاد ملی کرونا و همچنین در روز بازگشایی مدارس جملاتی گفته که همراستا با الزام حضور دانش آموزان در مدرسه است. جملاتی مثل اینکه: «در هشت سال جنگ تحمیلی و در بمباران شهرها نیز آموزش دانش آموزان تعطیل نگردید و دانش آموزان علیرغم سختی‌ها روند تحصیل و آموزش را در مدارس آموختند.» و یا اینکه: «ممکن است در مدارسی کلاس‌ها برای دانش آموزان به علت جمعیت کلاس و لزوم رعایت فاصله‌گذاری یک روز در میان باشد. باید بتوانیم وسایلی را فراهم کنیم تا آن روزی که دانش آموز در مدرسه نیست، از طریق فضای مجازی در کلاس حضور داشته باشد.» یا در نهایت این جمله صریح رئیس جمهور که: «شاید خانواده‌ای بگوید من نمی‌خواهم بچه‌ام به مدرسه برود. خوب این موضوع به خود خانواده، نوجوان و جوان مربوط است که یک سال عقب می‌ماند.»
اینها در کنار چرخش ۱۸۰ درجه طی روزهای گذشته نشان می‌دهد که آنچه قصد القای آن به جامعه بوده است «الزام حضور دانش آموزان در مدرسه بوده» به معنای دیگر گذاشتن این حق انتخاب برای والدین که یا باید فرزندانشان را مطابق استانداردهای آموزش و پرورش به مدرسه بفرستند یا اینکه باید قید سال تحصیلی را بزنند.
حتی در این میان برخی مدارس شروع به گرفتن رضایت نامه از والدین کردند با نیت‌های دوگانه: برخی مدارس تضامینی از والدین درخواست داشتند که بگویند اگر در مدرسه اتفاقی برای دانش آموز رخ داد و به کرونا دچار شد، مدرسه مسئولیتی در قبال آن ندارد در حالی که اگر این حضور اختیاری بوده است در نفس اختیار دیگر لزومی به گرفتن چنین رضایتنامه ای هم نیست و از آن سو رضایتنامه هایی امروز مبنی بر اینکه در آن قید شده است حضور در مدارس اجباری نیست که این پرسش را مطرح می‌کند که آیا هر استان به مدارس پیام‌های متفاوتی داده است؟
این نمونه‌ای از رضایتنامه مورد اشاره است و نام مدرسه نزد محفوظ است. صدای ضبط شده رسیده از مدیر مدرسه نیز حاکی از آن است که مدیر بارها تاکید می‌کند که حضور در مدرسه اختیاری است اما پر کردن این رضایتنامه اجباری است. این در حالی است که پیش از این آموزش و پرورش بارها گرفتن هر گونه رضایتنامه از سوی مدارس را غیرقانونی اعلام کرده بود.
در هر صورت این دوگانه‌ای که طی چند روز والدین در مسیر آن قرار گرفتند جز استرس برای والدین و معلمان و دانش آموزان اثری نداشت و بار دیگر نشان داد که عرصه تعلیم و تربیت ما که باید الگویی از راستی و صداقت و شفافیت باشد، چه میزان از آن فاصله دارد و چرا چنین نهادی نمی‌تواند مهارت‌های اساسی را به دانش آموزان آموزش دهد.
درباره چرایی تغییر ۱۸۰ درجه‌ای آموزش و پرورش نیز می‌توان چنین استنباط کرد که در این روزها از بازگشایی مدارس استقبالی نه از سوی والدین و نه از سوی مدارس نشده است و یا این وزارتخانه در عمل به این نتیجه رسیده است که امکان اجرای پروتکل‌های بهداشتی در تمام مدارس امکان پذیر نیست که برای گواه این ادعا عکس‌هایی که طی روزهای گذشته از مناطق محروم درباره عدم رعایت پروتکل‌ها خصوصاً رعایت فاصله گذاری و استفاده از ماسک منتشر شد، را می‌توان مثال آورد.
مروری بر گفته‌های وزیر آموزش و پرورش در روز ۱۴ شهریور نشان می‌دهد که چه میزان پیام حضور اجباری در مدارس به خانواده‌ها و مخاطبان داده شد که می‌توانید آن گفته‌ها را پروتکل‌ها به ما اجازه می‌دهد که آموزش را حضوری کنیم و فردا رویداد فرهنگی بزرگی آغاز می‌شود و عجیب‌تر آنکه امروز صبح نیز خبری از طرف مرکز اطلاع رسانی آموزش و پرورش گزارش شد که وزیر آموزش و پرورش در نشستی با حضور شورای معاونین، مدیران کل استانی و رؤسای ۷۶۰ منطقه آموزشی کشور که به‌صورت ویدئو کنفرانس و در ساختمان شهیدرجایی برگزار شد، گفته است: اگر هر دانش‌آموزی در مدرسه به هر دلیلی حضور نداشت، مدیر مدرسه موظف است با دانش آموز تماس گرفته و در خصوص عدم حضور او و برنامه درسی صحبت کند. باید از نگرانی خانواده برای حضور فرزندانشان در مدرسه بکاهیم با آن‌ها مدارا کنیم و به خانواده فرصت بدهیم که با حضور در مدرسه و اطمینان از رعایت کامل پروتکل‌های بهداشتی در مدارس راحت و آسوده تصمیم‌گیری کنند.
وی ادامه داد: آخرین پروتکل ارسالی از سوی وزارت بهداشت و ستاد ملی کرونا تأکید شده است که شواهد کافی برای آنکه نشان دهد بسته ماندن مدارس توانسته باشد خطر ابتلاء دانش آموزان را کاهش دهد در دست نیست، ولی از سویی دیگر آثار سو ناشی از وقفه آموزش بر سلامت، رفاه و آموزش دانش آموزان اثبات شده است. ازهم‌گسیخته شدن آموزش دانش آموزان تأثیر زیادی بر اقتصاد و عوامل اجتماعی دارد و نابرابری‌ها را گسترش می‌دهد و حتی پیامدهای ناگوار بر عرصه‌های سلامت برجای می‌گذارد. همبستگی عمومی و ملی را نیز کاهش خواهد داد.
حاجی میرزایی در انتها نیز گفت که این تصمیم بازگشایی مورد حمایت بسیاری از دستگاه‌ها قرار گرفته است.
