۲۴ فروردین ۱۳۹۹ بود که «خروج» ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا، با سرمایه‌گذاری سازمان سینمایی اوج به عنوان سدشکن، راهی اکران آنلاین شد و قدم در راهی گذاشت که شاید سال گذشته به ذهن خوش‌بین‌ترین مخاطب سینما هم نمی‌رسید که به این زودی در ایران آغاز شود. اما شیوع کرونا و سینمایی که یک بار دیگر گوشه رینگ افتاده بود و آن روزها به نظر می‌رسید که عنقریب است که پرچم ورشکستگی بلند کند، دلایلی بودند که لزوم ورود به عرصه آنلاین را به عنوان راه‌حل اورژانسی پیش روی مدیران سینما گذاشتند.
به گزارش خبرآنلاین حالا بیش از ۷ماه از آن روزهای ابتدایی که هیجان اکران آنلاین، سینمادوستان را به توفیق این راه‌حل جدید امیدوار کرده بود، می‌گذرد و موضوعی که شاید بسیاری از کارشناسان بر آن اتفاق نظر داشته باشند، شکست بزرگ سینمای ایران در این مسیر جدید، برخلاف موفقیت کشورهای پیشرفته است. اما چرا اکران آنلاین محکوم به شکست شد؟
یکی از دلایل شکست اکران آنلاین در کشور ما، بدون شک نداشتن قانون برای جلوگیری از کپی غیرمجاز است. موضوعی که بارها و بارها، دلسوزان عرصه سینما و نمایش خانگی درباره آن هشدار داده‌اند اما به نظر می‌رسد وجود این قانون گرچه سود بسیاری را به دنبال خواهد داشت، اما از سوی دیگر ضرری برای منافع دیگرانی می‌شود که اتفاقا دست بالایی در نهادهای فرهنگی دارند و همین موضوع پیوستن به کنوانسیون برن را برای کشور ما عملا غیرممکن کرده است.
برای همین است که حداکثر سه ساعت بعد از آغاز نمایش آنلاین یک فیلم، کپی آن در سایت‌ها، کانال‌های تلگرامی و البته شبکه‌های ماهواره‌ای دست به دست می‌شود و تهیه‌کننده باید به یغما رفتن سرمایه‌اش را با چشمان خود شاهد باشد. این موضوع و ضرری که به سرمایه‌گذاران بخش خصوصی وارد می‌کند، موضوعی است که باعث شده بسیاری از فیلم‌های مستقل سینمای ایران هیچ علاقه‌ای برای ورود به عرصه نمایش آنلاین نداشته باشند.
