دکتر رضا یعقوبی، روان‌شناس‌سلامت و استاد دانشگاه در روزنامه خراسان نوشت: برای همه ما بارها و بارها اتفاق افتاده که وقتی در خودروی شخصی خودمان یا تاکسی نشسته‌ایم، کودکی را می‌بینیم که برای گرفتن پول به سمت ما می‌آید. اگر بگویم همه ما در این مواقع، نمی‌دانیم که از منظر روان‌شناسی رفتار درست چیست و باید چه کنیم، ادعای بی‌راهی نیست. واقعا جای تاسف دارد که دولت نمی‌تواند جلوی این آسیب اجتماعی را بگیرد و نقشی در کنترل آن داشته باشد(شاید این درد بزرگ‌تر از نگاه ملتمسانه آن کودکی باشد که پول را طلب می‌کند!).
نه خشمگین شوید و نه کمک مالی کنید
به عنوان یک متخصص روان شناسی از شما هموطنانم می‌خواهم هیچ‌گاه به یک کودک که پشت چراغ‌قرمز به شما مراجعه می‌کند و قصد فروش چیزی را هم ندارد پول ندهید. شما به دلیل تحریک احساسات‌تان و از سر دلسوزی کاری با کودک می‌کنید که یک روان شناس با صدها ساعت کار حرفهای در بزرگ سالی آن کودک نمی‌تواند آن را اصلاح کند.
رفتار شما در دادن پول شخصیت کودک را که در حال شکل گیری است، نابود می‌کند. آن کودک اولین چیزی که یاد می‌گیرد، این است: «من با دروغ گفتن و آه وناله می‌توانم توجه انسان‌های دیگر را به دست بیاورم و دیگر نیازی نیست برای برآورده کردن نیازهایم تلاش کنم. می‌توانم طوری وانمود کنم که انگار همیشه نیازمند هستم و همیشه انسان‌هایی هستند که حرفهای مرا باور و به من کمک کنند.»
سعی کنید با این کودکان کاملا جدی و قاطعانه و نه از روی خشم صحبت کنید. آن‌ها نیاز به ترحم ندارند، اگر گرسنه است، به او پیشنهاد غذا بدهید ولی پول ندهید. لبخند زدن، گرم گرفتن و رفتار دلسوزانه باعث تقویت رفتارهای کودک می‌شود. آن‌ها باید متوجه شوند که این رفتار مورد تایید شما نیست اما در عین حال مورد خشم شما قرار نمی‌گیرند و کمک مالی هم دریافت نخواهند کرد. البته اگر کودک قصد فروش چیزی را داشت چه بهتر خرید کنید و حتی بقیه پول را هم نگیرید.
این رفتار نباید تقویت شود
وقتی شما به یک کودک پول می‌دهید، همیشه منتظر باشید تا کودکان دیگر را باز هم سر همین چهارراه‌ها ملاقات کنید. چون شما با این کار، رفتار آن‌ها را تقویت می کنید. پشت این کودکان، بزرگسالانی پنهان شده‌اند که همه چیز را به بازی گرفته‌اند از جمله سرنوشت این کودکان.
نگران نباشید. این کودکان قرار نیست شب را در خیابان به صبح برسانند یا از گرسنگی بمیرند. آن‌ها اگر جایی را برای خواب یا غذا نداشته باشند، نهادهای حمایتی سروکله‌شان پیدا خواهد شد. اما مشکل این‌جاست که این کودکان پولی را که در طول روز به دست آورده‌اند، دودستی تقدیم بزرگسالانی می‌کنند که آن‌ها را ابزار دست خودشان قرار داده‌اند.
