داریوش ارجمند بازیگر پیشکسوت تلویزیون، سینما و تئاتر با انتشار متنی که در پایانش خود را به عنوان کهنه سرباز فرهنگ و هنر معرفی کرده است، خطاب به نامزد‌های حضور در سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری به طرح چند نکته مهم پرداخت.
در این نوشته آمده است:
«روی سخن من در این یادداشت با ۷ کاندیدای محترم و رئیس جمهور منتخب مردم در دوره سیزدهم است.
اول آنکه هرچه به روز‌های پایانی انتخابات خرداد ماه ۱۴۰۰ نزدیک‌تر می‌شویم متاسفانه از برنامه ها‌ی مرتبط با حوزه فرهنگ هنر و رسانه در مناظره‌ها و صحبت‌های کاندیدا‌های محترم ریاست جمهوری خبری نیست، به هر صورت هنرمندان و کلاً اهالی فرهنگ، هنر و رسانه به عنوان چراغ راه و سرمایه‌های معنوی و اجتماعی کشور نسبت به این بی توجهی نگران هستند.
دوم آنکه با توجه به جایگاه خاص و رفیع هنر و هنرمندان در جهان رئیس جمهور آینده می‌تواند این دوره ۴ ساله را کاملاً متفاوت و با همنشینی هنر آغاز کند و با بهره‌مندی ویژه از هنرمندان، ایران را متمایز با گذشته به جهانیان معرفی کند.
حیف است وقتی که از کشور ایران به عنوان مهد هنر نام می‌بریم، هنرمندان آن برای رشد و تعالی اقتصاد، صنعت، تجارت، آموزش و… به کار گرفته نمی‌شوند و عملاً جز خانه نشینی نقشی ندارند.
موضوع بعدی آنکه معمولاً در این ایام بازار انتخاب وزرا و مدیران وزارتخانه‌ها و سازمان‌ها گرم و رایزنی و حرف و شایعات بسیاری مطرح می‌شود، که لازم است نکاتی را در ارتباط با وزارت ارشاد به عرض برسانم.
در خصوص انتخاب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از رئیس‌جمهور منتخب مردم می‌خواهم برای اولین بار یک وزیر از بدنه مدیریتی و بومی وزارتخانه را انتخاب کند.
به عنوان هنرمند و یک بازنشسته وزارت ارشاد می‌گویم، این وزارتخانه نیرو‌های متعهد و متخصص کم ندارد، کسانی که سالهاست با پایین و بالای این وزارتخانه را می‌شناسند و از بخش‌های مختلف و مشکلات آن آگاه هستند و با شناختی که سالیان سال از این وزارتخانه دارند می‌توانند در حوزه‌های مدیریتی نجات دهنده کشتی در ساحل مانده فرهنگ و هنر باشند.
این وزارتخانه با سایر وزارتخانه‌ها فرق می‌کند، اینجا بحث تنوع و گستردگی وظایف و حوزه‌های کاری مطرح است و همچنین اشخاص حقیقی و حقوقی، انجمن‌ها، موسسات و نهاد‌هایی که در حوزه‌های تجسمی، موسیقی، سینما، تئاتر، شعر، تا حوزه‌های مطبوعات و رسانه، چاپ، نشر، کتاب، قرآن و… فعالیت دارند.
به همین دلیل شناخت، تعامل و ارتباط با این حوزه کار آسانی نیست و بسیار نیاز به زمان دارد و معمولاً ۴ سال طول می‌کشد که وزیری ناآشنا بتواند اشرافیت کامل به این وزارتخانه عریض و طویل پیدا کند.
در انتخاب وزیر مقبولیت در بدنه‌ی وزارتخانه و در بین اصحاب فرهنگ و هنر نکته‌ای بسیار حائز اهمیت است و در مراحل بعدی اخلاق و هوش اجتماعی بالا برای برقراری ارتباط با اقشار مختلف هنری لازم و ضروری است و عملکردش نیز درگذشته زبانزد عام و خاص بوده باشد.
آقایان خواهش می‌کنم برای وزارت ارشاد به دنبال گزینه‌های سیاسی یا فرهیخته؟! نباشید. این وزارتخانه مدیر و متخصص در امور مدیریتی لازم دارد، نه اشخاص صرفاً فرهیخته!
وزیر ارشاد باید از دانش مدیریت در سطح بالا برخوردار باشد، چرا که دوره چهار ساله بسیار کوتاه است و به یک چشم بر هم زدن به پایان می‌رسد و قطعاً فرصتی برای آزمون و خطا در امور نیست.
به هر صورت و در صورت انتخاب وزیر شایسته، او ظرفیت عظیم و غیر قابل باور فرهنگ و هنر را تبدیل به یک جریان تاثیر گذار خواهد کرد و قطعاً در آینده نقش جدی و موثر وزارت ارشاد را در دیپلماسی فرهنگی کشور شاهد خواهیم بود.
و، اما نکته پایانی که همیشه باعث رنجش خاطر بوده، معمولاً تصمیم‌گیری‌های مهم و کلان فرهنگی کشور بدون بهره‌مندی از نظرات ارزنده اهالی فرهنگ و هنر صورت گرفته و البته در طی این ۴۰ سال عده‌ای معدود و محدود هستند که تحت عنوان هنرمند به جای همه صاحب نظرند و یا اینکه به صورت سوری زینت المجالس جلسات هستند.
آقای رئیس جمهور شما می‌توانید در سیاست گذاری‌های کلان فرهنگی و هنری از مشورت هنرمندان پیشکسوت به عنوان پرچم داران با عزت فرهنگ و هنر کشور برخوردار باشید.
داریوش ارجمند. کهنه سرباز فرهنگ و هنر کشور / ۲۶ خرداد ۱۴۰۰»
