سال تحصیلی پیش‌رو برای دانش‌آموزان و اولیای آن‌ها شرایطی متفاوت دارد؛ از شیوع کرونا گرفته تا تغییر سکانداران آموزش و پرورش و به تبع آن سیاست‌گذاری‌هایی که با احتمال بالا و مطابق همیشه با هر تغییر مدیریتی تفاوت‌های بسیاری پیدا می‌کند.
در بازار داغ گمانه‌زنی‌ها برای انتخاب وزیر جدید آموزش و پرورش و انتقال سکانداری از یک وزیر به وزیر بعدی برخی از زیرساخت‌ها و آمادگی‌ها برای سال تحصیلی جدید چندان مورد توجه نیست و در این بازار داغ تغییرات به حاشیه رفته است.
اطلاع‌رسانی درباره شهریه مدارس پولی و ضوابط اخذ شهریه، نامعلوم بودن اوضاع بازگشایی و انواع وعده و شروط برای این موضوع از جمله شرایطی به شمار می‌رود که هنوز برای آن برنامه‌ای دقیق و روشن عنوان نشده است.
بلاتکلیفی مردم در پرداخت شهریه مدارس غیردولتی
تا سال پیش عمده مشکلات خانواده‌هایی که فرزندانشان را در مدارس غیردولتی ثبت نام می‌کردند دریافت شهریه اضافی مدارس از خانواده‌ها بود، اما امسال حتی مبلغ واقعی شهریه هم مشخص نیست یا اطلاع رسانی دقیقی نشده است که خانواده‌ها در این مورد مطلع باشند.
ضمن آنکه آنلاین برگزار شدن کلاس‌ها هم مزید بر علت شده و بسیاری از اولیا نسبت به این موضوع معترضند که چرا با وجود آنلاین بودن مدارس، شهریه همچنان باید همان مبالغ چند دهه میلیونی سابق باشد و حتی افزایش هم پیدا کند، حال آنکه هزینه حق الزحمه معلمان، کادر آموزشی و هزینه‌های جاری مدرسه بابت حضور کادر مدرسه را نادیده می‌گیرند.
البته نباید از این موضوع گذشت که سکوت مسئولان سازمان مدارس غیردولتی در تبیین موضوعات و اتخاذ سیاست‌ها و کار‌ها و بسنده کردن به تشریح سطحی و چندین باره قانون تاسیس و اداره مدارس و مراکز غیردولتی بهعنوان امور جدید این بخش، در پیشامد این شائبه‌ها بی‌اثر نبوده است.
برخی اولیا از دریافت شهریه اجباری مدرسه و گروکشی مدرک دانش آموزان خود می‌گویند، برخی دیگر از دریافت شهریه‌هایی علی الحساب می‌گویند که معلوم نیست تمام مبلغ شهریه چقدر باشد و آیا خانواده توانی برای پرداخت دارد یا خیر؟ برخی هم که موضوع بازگشایی مدارس را بی توجه به اثرات سو بسته ماندن مدارس، صرفا منوط به اعمال فشا موسسان ذی نفوذ مدارس غیردولتی عنوان می‌کنند.
دریافت شهریه‌هایی عجیب و غریب و معلمان بی‌نصیب
با وجود شهریه‌های بالای مدارس غیردولتی که در ایام کرونایی هم دریافت می‌شود، اما گویی معلمان مدارس غیردولتی بهره‌ای از آن نمی‌برند آن هم در شرایطی که زمان و فشار کاری بیشتری را باید تحمل کنند، ولی به دلیل حضور نداشتن کامل در مدرسه، برخی مدیران این شرایط را یا از طریق کاهش حقوق و دستمزد یاپرداخت حق بیمه جبران می‌کنند.
کادر آموزشی مدارس هم که گویی مشمول قوانین دورکاری و حضور کمتر در مدارس نمی‌شوند، موضوعی که کاملا مطابق قانون، اجرای آن در کشور الزامی است، اما در برخی مدارس غیردولتی کارایی چندانی ندارد.
راه ارتباطی برای شکایات هم سامانه‌ای تلفنی در نظر گرفته شده است که به زعم معلمان و کادر آموزشی قریب به اتفاق موارد اشغال بوده و امکان برقراری ارتباط از طریق آن وجود ندارد.
دردسرهای مدارس دولتی و قوانینی که روی کاغذ جا خشک می‌کنند
علاوه بر دردسرهایی که برای پرداخت شهریه، اولیا در طول ثبت‌نام فرزندشان در مدرسه‌ای غیردولتی تجربه می‌کنند، خانواده‌هایی که قصد ثبت‌نام فرزندشان در مدارس دولتی را دارند، چالش‌هایی مضاعف را تجربه متحمل می‌شوند و ناگزیرند در کنار بروکراسی‌های اداری نام نویسی، برای ثبت نام فرزندشان در مدرسه ای دولتی و با کیفیت از حیث آموزشی و پرورشی به راه‌های گوناگون متوسل شوند چراکه ممکن است آن مدرسه در محدوده جغرافیایی نباشد و همین عامل مانع از ثبت نام می‌شود.
در ایام آموزش مجازی هم گویی مدارس دولتی از حیث کیفیت آموزشی سطح یکسانی نداشته اند، عامل شد تا حساسیت خانواده‌ها برای تحصیل فرزندشان در یک مدرسه دولتی که کیفیت آموزشی قابل توجهی داشته باشد، بیشتر شود.
نادیده گرفته شدن اصل سی ام قانون اساسی و دریافت هزینه در مدارس دولتی هم که موضوعی پرتکرار است و همواره واکنش آموزش و پرورش به آن برخورد با متخلفان و تذکر به مدیران مبنی بر اینکه کمک به مدرسه اجباری نباشد اما همچنان این شرایط پابرجاست و مشارکت خانواده ها در امر تعلیم و تربیت صرفا با کمک‌های مالی تعریف می‌شود.
با وجود این اوضاع مهر ١۴٠٠ که زمزمه‌های حضوری شدن آن بسیار قوی است با چندان شرایط مطلوبی پیش نخواهد رفت اگر سیاستگذاری‌های پروژه مهر همچنان در کشاکش تغییر سیستم مدیریتی و سکوت خبری مسئولان تصمیم‌گیر پیش رود، آن هم در این شرایط حساس و پیچیده که همچنان خانواده‌ها و دانش‌آموزان نگران اوضاع بازگشایی مدارس و تامین زیرساخت‌ها هستند، حال بماند که اوضاع ثبت نام و آموزشی هم تحت تاثیر این موضوع مبهم است.
