بیل بلیچیک، مربی سابق تیم فوتبال آمریکایی نیوانگلند پتریوتس، ۷۲ ساله، با جوردون هادسون، لیدر سابق تماشاچیان که ۲۳ سال دارد وارد رابطه شده و فاصله سنی قابل توجه آنها -۴۸ سال- توجهات را به خود جلب کرده است.
اما چنین روابطی، که در آن زنان جوانتر با مردان مسنتر و موفقتر رابطه برقرار میکنند، در دنیای سلبریتیها غیرمعمول نیست. از آل پاچینو و نور الفلاح که اختلاف سنیشان ۵۳ سال است تا نیکول اسمیت که در ۲۶ سالگی با جی. هوارد مارشال، میلیاردر ۸۹ ساله ازدواج کرد.
روانشناسان توضیح میدهند که برخی از زنان جوان برای امنیت مالی به دنبال شرکای زندگی مسنتر هستند و احساس میکنند حق برخورداری از یک سبک زندگی مجلل را دارند.
دکتر سام واکنین، روانشناس، خاطرنشان میکند که این رفتار اغلب ناشی از خودشیفتگی و تمایل به استقلال مطلق البته بدون نیاز به کار است.
برخی افراد ممکن است با احساس بیکفایتی دست و پنجه نرم کنند یا در توانایی خود برای دستیابی به ثبات مالی شک داشته باشند. برای این افراد، رابطه با شریک زندگی ثروتمندتر راهی برای تضمین یک سبک زندگی باثبات و راحت است. به خصوص اگر مشکلات مالی را تجربه کرده باشند یا سیستم حمایتی قوی نداشته باشند.
دکتر کاترین نوبیل و دکتر الکساندرا سولومون دیدگاه دیگری را ارائه میکنند و بر این باورند که ناامنی عمیق، برخی از زنان را به جستجوی ثبات و منابع از مردان مسنتر سوق میدهد. کسانی که در محیطهای ناامن عاطفی بزرگ شدهاند ممکن است در شرکای زندگی مسنتر راحتی و امنیت را بیابند.
از طرفی این روابط اغلب به مثابه معامله هستند. به این معنی که تنها به اصطلاح «سرکیسهکن»ها از آن سود نمیبرند بلکه فرد مسنتر نیز از جوانی و زیبایی طرف مقابل خود بهره میبرد. دکتر سولومون توضیح میدهد که مردان مسنتر ممکن است از طریق این روابط احساس تجدید قوا کنند و ارزش خود را -نه ارزش مادی بلکه روانی- تایید کنند.
آیا بعضی زنان جوان واقعاً عاشق مردان مسن میشوند؟ علت چیست؟
نقشهای سنتی جنسیتی و هنجارهای اجتماعی نیز در این میان نقش دارند. دکتر نوبیل اشاره میکند که جوامع مردسالار، مردان را به عنوان تأمینکننده مالی معرفی میکنند و افراد ثروتمند را به دلیل ثبات مالی و موقعیت اجتماعی جذاب میسازند.
مدتهاست که به زنان آموزش داده شده که کلید موفقیت آنها در ازدواج با یک مرد ثروتمند است. مردان در طول تاریخ کنترل نامتناسبی بر ثروت، قدرت و منابع داشتهاند و همچنان آن را حفظ کردهاند.
دکتر سولومون میگوید: «این بازتابی از مردسالاری است که ما به زن به عنوان «تیغزن» یا «سرکیسه کن» اشاره میکنیم و نه به مرد که به نوعی جوانی، زیبایی یا سرزندگی زن را تیغ میزند.»
قرنها تبعیض مبتنی بر جنسیت این نابرابریها را تثبیت و چارچوبی اجتماعی ایجاد کرده است که مردان در آن موقعیتهای ممتاز و اقتدار دارند. در نتیجه، زنان اغلب فرصتهای محدودی برای پیشرفت اقتصادی و اجتماعی داشتهاند، به طوری که ازدواج برای برخی به عنوان ابزار اصلی تضمین ثبات مالی و موقعیت اجتماعی است.
از نظر روانشناسی، چنین ترجیحاتی میتواند ریشه در تجربیات دوران کودکی نیز داشته باشد. دکتر سوزان کراوس ویتبورن خاطرنشان میکند که زنانی که به دنبال شخصیت پدرگونه در روابط عاشقانه خود هستند، ممکن است مراقبت کافی از پدران خود دریافت نکرده باشند، که باعث میشود بعداً در زندگی در مردان مسنتر امنیت را بجویند.
