به گزارش صراط به نقل از فارس ، برخی کارشناسان بر این باورند که غیبت ۲ساله «امید» ممکن است به دلیل شکار یا تلف‌شدن او باشد. عده دیگری اما معتقدند که یک سال غیبت، دلیل قطعی برای تلف‌شدن«امید» نیست و هنوز امیدوارانه به انتظار آمدن تک درنای سیبری به ایران هستند. برخی اما رد و نشان «امید» را در جاهای مختلف می‌دهند؛ گاه می‌گویند در مسیر و خط پروازی آذربایجان است و گاه هم سرزمین‌های سرد سیبری. البته درآمدن و نیامدن «امید» به ایران سابقه دارد.درنای سیبری سال ۱۳۸۸ آذرماه در زیستگاه‌های ایران دیده شد اما یک سال قبل از آن اصلاً به ایران نیامد. آخرین بار درنای سیبری (امید) اسفند ۱۴۰۱ در تالاب‌های مازندران دیده شد؛ روزی که به همراه درنای بلژیکی (رویا) عزم سفر کرد تا تالاب‌های مازندران را به مقصد سیبری ترک کند.
حتی آوردن جفت هم نتوانست تک درنای سیبری را به تالاب فریدون‌کنار بکشد. سال ۱۴۰۱ بود که «رؤیا»، درنای ماده را از بلژیک به ایران آوردند و قرار بود همراه درنای نر سیبری شود اما ازآنجاکه یک درنای پرورشی بود سفر به سیبری را تاب نیاورد و از همان ابتدای راه، بال‌هایش خسته شد و به مازندران برگشت. حالا دوسال است که در روستای «بنه‌کنار» فریدون‌کنار زندگی می‌کند اما از جفت تازه انتخاب‌شده، خبری نیست که نیست. استان مازندران، تالاب‌ها و آب‌بندان‌های زیادی دارد که همه‌ساله با شروع فصل سرما و یخ‌بندان شدید در سیبری، میزبان پرندگان مهاجر بسیاری می‌شود. تعداد این تالاب‌ها و آب‌بندان‌ها به ۸۰۰ واحد می‌رسد که وسعتی بالغ بر ۱۷ هزار هکتار را در بر می‌گیرد. بیشتر این آب‌بندان‌ها در شهرستان بابل متمرکز شده که با ۲۰۷ آب‌بندان، به شهر تالابی مازندران معروف است. آب‌بندان‌ها به دلیل داشتن نیزارها و پوشش‌های گیاهی، محل مناسبی برای اتراق پرندگان مهاجر هستند. هرساله چند صدهزار بال پرنده مهاجر به مازندران کوچ می‌کنند که شامل ۱۰۰ گونه پرنده زمستان‌گذران هستند. آنها لابه‌لای نیزارهای تالاب، لانه گذاشته و تخم‌گذاری کرده و بچه‌های خود را نیز تا پایان سرما در همین نیزارها بزرگ می‌کنند.
متأسفانه پسروی آب دریای خزر، سطح آبی تالاب‌های بزرگ مازندران از جمله میان‌کاله را پایین برده که این مسئله، سبب کاهش ۵۰ درصدی مهاجرت پرندگان به مازندران نسبت به یک دهه اخیر شده است. کوروس ربیعی، رئیس اداره حیات‌وحش اداره کل حفاظت از محیط‌زیست مازندران، تغییرات جوی و شرایط اقلیمی را یکی از مهم‌ترین دلایل کاهش جمعیت پرندگان مهاجر به مازندران می‌داند و می‌گوید: «با گرم‌شدن هوا و طولانی‌تر شدن فصول گرم سال به‌خصوص در یک دهه اخیر، سرزمین سیبری دچار یخ‌بندان‌های شدید گذشته نمی‌شود و برخی از پرندگان، همان‌جا می‌مانند. البته ما هنوز سرشماری پرندگان مهاجر امسال را به اتمام نرسانده‌ایم.»
سال ۱۴۰۱ انتقال درنای بلژیکی ماده برای همزیستی با امید که ۱۴ سال به‌تنهایی پس از مرگ جفتش به مازندران سفر می‌کرد، به‌خوبی پیش رفت و این ۲ پرنده ۳۴ روز در کنار هم زیستند و درنهایت مازندران را به مقصد سیبری ترک کردند. ۲ روز از کوچ آنها گذشته بود که اهالی بومی از مشاهده یک درنا در اراضی تالابی عباس‌آباد خبر دادند و پس از چند روز تکذیب و تردید بالاخره تأیید شد درنای بلژیکی از نفس افتاده و از ادامه سفر بازمانده و زندگی ۳۴روزه این ۲ یار منجر به جدایی شده است. از آن روز تاکنون درنای بلژیکی(رویا) در محیطی محفوظ و خاص در «اجاکله» مازندران نگهداری می‌شود تا با آمدن دوباره امید در طبیعت رها شود.نکته دیگری که دراین‌بین برخی کارشناسان روی آن دست می‌گذارند، این است که امید درنای جوانی نیست و این احتمال وجود دارد که دچار مرگ طبیعی شده باشد.در طبیعت نمی‌توان بحث سن را مطرح کرد. باید توجه داشت که طول عمر گونه‌های جانوری که در اسارت نگهداری می‌شود، متفاوت است، زیرا شرایط مناسبی را برای نگهداری از آنها ایجاد می‌کنند. برای نمونه طول عمر درنا‌هایی که در اسارت نگهداری می‌شوند به بیش از ۴۰ سال نیز می‌رسد. این در حالی است که سن امید بیش از ۳۰ سال تخمین زده می‌شود.
