صراط: هر چه در ابتدای دولت یازدهم مسئولان محیط زیست از ضرورت توقف شکار برای
حفظ گونه‌های مختلف جانوری کشور گفتند، نشست کارشناسی برگزار کردند و وعده
دادند، اکنون در سکوت ایشان اخباری به گوش می‌رسد که 180 درجه متفاوت است!
در شرایطی که شکار بی رویه، خشکسالی، آسیب‌های وارد شده به زیستگاه‌ها و مشکلات متعدد در سالهای اخیر موجب کاهش گونه‌های جانوری کشور شده و سایه انقراض را بر سر برخی گونه‌های منحصر به فرد گسترده‌تر از قبل کرده، خبر واگذاری برخی مناطق ویژه محیط زیستی به شکارچیان حکم شوکی بی سابقه دارد که نمی‌توان ندیدش گرفت.
این خبر را دیده‌بان حیات وحش و محیط زیست ایران منتشر کرد و در توضیح آن نوشت: «از چندی قبل مذاکراتی مبنی بر واگذای بلندمدت تعدادی از مناطق چهارگانه محیط زیست از جمله «پناهگاه حیات وحش حیدری» نیشابور و «منطقه حفاظت شده ارس سیستان» (هزار مسجد) در شهرستان کلات به یک شرکت برگزارکننده تورهای شکار انجام شده است و این مذاکرات در حال حاضر مراحل پایانی خود را طی می‌کند.»
بر اساس این گزارش، این قرارداد قرار است پانزده ساله منعقد شده و در قالب آن، حفاظت و بهره برداری از منطقه -به شکل صدور پروانه ویژه شکار برای شکارچیان داخلی و خارجی- به شرکت برگزار کننده تورهای شکار واگذار شود؛ حال آنکه وجود خالص‌ترین نژاد قوچ اوریال در منطقه موجب شده که چند دهه پیشتر، این منطقه در شمار مناطق حفاظت شده کشور قرار گیرد.
این قرارداد که احتمالا در ازای دریافت مبالغی هنگفت منعقد خواهد شد، از یکسو تضاد آشکاری با وعده مسئولان سازمان محیط زیست برای توقف شکار دارد و از سوی دیگر برخلاف وظایف این سازمان به شمار می‌آید؛ وظایفی که «حفاظت» آن به نام سازمان حفاظت از محیط زیست سنجاق شده و حالا قرار است به ازای دریافت مبالغی، برون سپاری شود!
شاید اگر این برون سپاری برای حفاظت بهتر از حیات وحش رقم می‌خورد، قابل توجیه بود اما وقتی می‌بینیم به ازای دریافت مبالغی، قرار است منطقه حفاظت شده و پناهگاه حیات وحش به شکارچیان (بخوانید شرکتی که تور شکار برگزار می‌کند و در ازای دریافت مبالغی هنگفت از شکارچیان داخلی و خارجی، گونه های حفاظت شده را مقابل لوله تفنگهایشان قرار می‌دهد!) واگذار شود، هیچ حسن نیتی در این اقدام نمی‌توان دید.
شاهین شفیعی، فعال محیط زیست در این باره به «تابناک» گفت: قصد ندارم خدای ناکرده به کسی انگ و برچسب بزنم ولی اخبار و شواهد حکایت از آن دارند که قرار است منطقه منحصر به فرد پناهگاه حیدری در بخش سرولایت (حدود هفتاد کیلومتری شمال غربی نیشابور) در قالب قراردادی به یک شرکت واگذار شود که در شکار تروفه فعالیت دارد و این موضوع نگرانی های زیادی به همراه آورده است.
وی افزود: در بخش هایی که سخن از واگذاری شان مطرح می‌شود، گونه قوچ لارستان، کوچکترین قوچ جهان و همچنین قوچ منحصر به فرد اوریال زندگی می‌کنند که جذابیت شکارشان به حدی بالاست که از دیرباز عده زیادی حاضرند برای دریافت پروانه شکارشان، مبالغ گزافی بپردازند و به نظر همین موضوع موجبات تصمیمات عجیب برای این پهنه ویژه چند ده هزار هکتاری را رقم زده است.
این دوست دار محیط زیست در ادامه گونه‌های شاخص گیاهی منطقه را از دیگر جذابیت های پناهگاه حیدری خواند و گفت: جز در تپه ماهوری‌هایی این منطقه، تقریبا از درخت‌های اُرس در دیگر نقاط پیرامون بینالود نشانی یافت نمی‌شود ولی به رغم همه این جذابیت ها، ظاهرا مسئولان ترجیح داده‌اند آخرین راه درآمدزایی از پناهگاه را برگزینند وگرنه می‌شود اکوتوریسم منطقه را فعال کرد و با جذب گردشگر، مشکلات مالی را مرتفع کرد.
شفیعی افزود: در حال حاضر دو پاسگاه محیط بانی و کمتر از انگشتان دو دست، محیط بان، حفاظت از این منطقه وسیع را عهده دار هستند و عجیب است که تامین حقوق، مزایا و اضافه کاری همین تعداد اینقدر دشوار باشد که واگذاری در دستور کار قرار گیرد اما مشکل بزرگتر زمانی آشکار می‌شود که در این نکته تامل کنیم که براستی با کشتن گونه‌های حفاظت شده منطقه، پناهگاه تا چه زمانی باقی خواهد ماند؟ تا چند سال می‌توان قوچ های منطقه را به شکارچیان فروخت و متوقع بود «پناهگاه» حیات وحش حفظ شود؟ کدام حیات وحش؟!
در شرایطی که شکار بی رویه، خشکسالی، آسیب‌های وارد شده به زیستگاه‌ها و مشکلات متعدد در سالهای اخیر موجب کاهش گونه‌های جانوری کشور شده و سایه انقراض را بر سر برخی گونه‌های منحصر به فرد گسترده‌تر از قبل کرده، خبر واگذاری برخی مناطق ویژه محیط زیستی به شکارچیان حکم شوکی بی سابقه دارد که نمی‌توان ندیدش گرفت.
این خبر را دیده‌بان حیات وحش و محیط زیست ایران منتشر کرد و در توضیح آن نوشت: «از چندی قبل مذاکراتی مبنی بر واگذای بلندمدت تعدادی از مناطق چهارگانه محیط زیست از جمله «پناهگاه حیات وحش حیدری» نیشابور و «منطقه حفاظت شده ارس سیستان» (هزار مسجد) در شهرستان کلات به یک شرکت برگزارکننده تورهای شکار انجام شده است و این مذاکرات در حال حاضر مراحل پایانی خود را طی می‌کند.»
بر اساس این گزارش، این قرارداد قرار است پانزده ساله منعقد شده و در قالب آن، حفاظت و بهره برداری از منطقه -به شکل صدور پروانه ویژه شکار برای شکارچیان داخلی و خارجی- به شرکت برگزار کننده تورهای شکار واگذار شود؛ حال آنکه وجود خالص‌ترین نژاد قوچ اوریال در منطقه موجب شده که چند دهه پیشتر، این منطقه در شمار مناطق حفاظت شده کشور قرار گیرد.
این قرارداد که احتمالا در ازای دریافت مبالغی هنگفت منعقد خواهد شد، از یکسو تضاد آشکاری با وعده مسئولان سازمان محیط زیست برای توقف شکار دارد و از سوی دیگر برخلاف وظایف این سازمان به شمار می‌آید؛ وظایفی که «حفاظت» آن به نام سازمان حفاظت از محیط زیست سنجاق شده و حالا قرار است به ازای دریافت مبالغی، برون سپاری شود!
شاید اگر این برون سپاری برای حفاظت بهتر از حیات وحش رقم می‌خورد، قابل توجیه بود اما وقتی می‌بینیم به ازای دریافت مبالغی، قرار است منطقه حفاظت شده و پناهگاه حیات وحش به شکارچیان (بخوانید شرکتی که تور شکار برگزار می‌کند و در ازای دریافت مبالغی هنگفت از شکارچیان داخلی و خارجی، گونه های حفاظت شده را مقابل لوله تفنگهایشان قرار می‌دهد!) واگذار شود، هیچ حسن نیتی در این اقدام نمی‌توان دید.
شاهین شفیعی، فعال محیط زیست در این باره به «تابناک» گفت: قصد ندارم خدای ناکرده به کسی انگ و برچسب بزنم ولی اخبار و شواهد حکایت از آن دارند که قرار است منطقه منحصر به فرد پناهگاه حیدری در بخش سرولایت (حدود هفتاد کیلومتری شمال غربی نیشابور) در قالب قراردادی به یک شرکت واگذار شود که در شکار تروفه فعالیت دارد و این موضوع نگرانی های زیادی به همراه آورده است.
وی افزود: در بخش هایی که سخن از واگذاری شان مطرح می‌شود، گونه قوچ لارستان، کوچکترین قوچ جهان و همچنین قوچ منحصر به فرد اوریال زندگی می‌کنند که جذابیت شکارشان به حدی بالاست که از دیرباز عده زیادی حاضرند برای دریافت پروانه شکارشان، مبالغ گزافی بپردازند و به نظر همین موضوع موجبات تصمیمات عجیب برای این پهنه ویژه چند ده هزار هکتاری را رقم زده است.
این دوست دار محیط زیست در ادامه گونه‌های شاخص گیاهی منطقه را از دیگر جذابیت های پناهگاه حیدری خواند و گفت: جز در تپه ماهوری‌هایی این منطقه، تقریبا از درخت‌های اُرس در دیگر نقاط پیرامون بینالود نشانی یافت نمی‌شود ولی به رغم همه این جذابیت ها، ظاهرا مسئولان ترجیح داده‌اند آخرین راه درآمدزایی از پناهگاه را برگزینند وگرنه می‌شود اکوتوریسم منطقه را فعال کرد و با جذب گردشگر، مشکلات مالی را مرتفع کرد.
شفیعی افزود: در حال حاضر دو پاسگاه محیط بانی و کمتر از انگشتان دو دست، محیط بان، حفاظت از این منطقه وسیع را عهده دار هستند و عجیب است که تامین حقوق، مزایا و اضافه کاری همین تعداد اینقدر دشوار باشد که واگذاری در دستور کار قرار گیرد اما مشکل بزرگتر زمانی آشکار می‌شود که در این نکته تامل کنیم که براستی با کشتن گونه‌های حفاظت شده منطقه، پناهگاه تا چه زمانی باقی خواهد ماند؟ تا چند سال می‌توان قوچ های منطقه را به شکارچیان فروخت و متوقع بود «پناهگاه» حیات وحش حفظ شود؟ کدام حیات وحش؟!
