علی شکوری راد دبیرکل حزب اتحاد ملت در همایش سراسری خانه احزاب که پنجشنبه هفته گذشته در تالار ایوان شمس برگزار شد، با انتقاد شدید از شرایط موجود کشور و سیاست‌های دولت روحانی گفته بود "بنده یکی از کنشگران و فعالان سیاسی در سال 92 بودم و شاید سهم اندکی در حمایت اصلاح‌طلبان از آقای روحانی داشتم. اما در اینجا اقرار می‌کنم زمانی که ما از آقای روحانی حمایت کردیم، بنده اطلاع نداشتم که ایشان عضو حزب اعتدال و توسعه است."
وی در ادامه اظهاراتش با حمله به حزب اعتدال و توسعه که دبیرکلی آن را محمدباقر نوبخت بر عهده دارد، گفته است "من در آن زمان حزب اعتدال و توسعه را نمی‌شناختم که چه کسانی هستند. بعد از برگزاری انتخابات و اینکه آقای روحانی رئیس جمهور شد، مشاهده کردیم که یک حزب به ایشان وصل است. بعد هم آن حزب خود را پیروز انتخابات تلقی نمود و انتخابات به نفع آن حزب مصادره شد..."
اختلاف اصلاح‌طلبان با حزب اعتدال و توسعه محدود به انتخابات ریاست جمهوری 92 نمی‌شود. هرچند تیم کاری رئیس‌جمهور در همان سال 92 رنگ و بوی اعتدال و توسعه‌ای داشت و افرادی همچون اکبر ترکان، محمدرضا نعمت‌زاده، محمود واعظی، محمدباقر نوبخت و علی جنتی پا به عرصه مدیریت کلان کشور گذاشتند.
اما پس از موفقیت لیست واحد اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس دهم در تهران، سران اصلاحات بر این باور بودند که محمدرضا عارف که گزینه آنها برای ریاست مجلس بود بر کرسی ریاست پارلمان تکیه می‌زند. در حالی که نمایندگان نزدیک به حزب اعتدال و توسعه برخلاف انتظار به ریاست عارف بر مجلس رای ندادند. عدم همراهی نمایندگان حزب اعتدال و توسعه موجب تشدید اختلافات آنها با اصلاح طلبان شد.
دبیرکل حزب اتحاد ملت گفته بعد از برگزاری انتخابات و اینکه آقای روحانی رئیس جمهور شد، مشاهده کردیم که یک حزب به ایشان وصل است. بعد هم آن حزب خود را پیروز انتخابات تلقی نمود و انتخابات به نفع آن حزب مصادره شد...
همان زمان علی صوفی رئیس ستاد انتخابات اصلاح‌طلبان در تهران می‌گوید "اعتدال و توسعه آن‌چنان‌که وانمود می‌کرد، نبود. برخی کاندیداها که عنوان می‌شد نامزد اعتدال و توسعه هستند از تصمیمات فراکسیون امید تبعیت نکردند که به نظرم اعلام بی‌طرفی این حزب در مسئله ریاست مجلس، خلف وعده بود."
مجید محتشمی دبیرکل حزب اصلاح‌طلب آزادی هم درباره ادعای برخی اصلاح‌طلبان مبنی بر عهدشکنی برخی نمایندگان لیست امید به‌ویژه نمایندگان عضو حزب اعتدال و توسعه در جریان انتخاب ریاست مجلس دهم، گفته بود"«اعتدال و توسعه» حزب ریشه‌داری نیست و جایگاه به‌خصوصی ندارد. «اعتدال و توسعه» یک حزب حاشیه‌نشین بود و وزنی در بین جریانات سیاسی کشور ندارد."
با روی کار آمدن دولت دوم روحانی در سال 96 و نقش آفرینی پررنگ برخی اعضای اعتدال و توسعه از جمله واعظی در دولت جدید، موج جدیدی از انتقادات اصلاح طلبان علیه روحانی آغاز شد.
مصطفی کواکبیان دبیرکل حزب مردم سالاری در گفت‌وگویی با انتقاد از نقش‌آفرینی بیشتر واعظی در دولت دوازدهم نسبت به دولت یازدهم گفته بود "آقای واعظی هم یکی از آن افرادی است که به خوبی از موقعیت سیاسی‌اش استفاده می‌کند. ایشان نه پیشینه حزبی جدی دارد و نه کار تشکیلاتی کرده است. شاید بعدها گفتند که در حزب اعتدال و توسعه هم حضور داشته، اما امثال ما که شخصیت‌های سیاسی را می‌شناسیم، معتقدیم که ایشان به هر حال رئیس دفتر رئیس‌جمهور است و تقریباً همه‌کاره دفتر ایشان است..."
اختلاف اصلاح‌طلبان با روحانی بر سر حضور افرادی از اعتدال و توسعه ممکن است در آینده به شکاف بیشتر روحانی با این جریان سیاسی بینجامد اما اظهارات اخیر شکوریراد شاید دلیل دیگری هم داشته باشد.
روحانی گزینه مورد حمایت جریان اصلاحات در انتخابات سال 96 بود و آنها از حضور اعتدال و توسعه‌ای‌‌ها در اطراف او خبر داشتند. شرایط بد اقتصادی و افزایش نارضایتی مردم، اصلاح‌طلبان را به آینده هم‌پیمانی با رئیس‌جمهور بد بین کرده لذا آنها درصددند به نحوی از زیر بار حمایت از روحانی شانه خالی کنند.
نمونه آن تلاش اصلاح‌طلبان برای طرح عدم کفایت رئیس‌جمهور است که یک عضو فراکسیون امید درصدد جمع آوری امضا برای این طرح است.
شاید شکوریراد هم به این بهانه که نمی‌دانسته روحانی عضو اعتدال و توسعه است نمی‌خواهد اشتباهات دولت به پای اصلاح‌طلبان نوشته شود و تنها یک حزب را مسئول حمایت از روحانی بداند نه جریان اصلاحات که در سال 96 حضور فعالی در ستادهای روحانی داشتند!
