نشست بیان خاطرات دو تن از آزادگان دوران دفاع مقدس به مناسبت دهه فجر در سرای اهل قلم برگزار شد. عبدالحمید اکبرنیا از آزادگان دوران هشت سال دفاع مقدس در این نشست با بیان خاطراتی توضیح داد: دوران اسارت حالتی مثل شرایط قرنطنیه امروزی را داشت. مجبور بودیم در یک چهاردیواری حضور داشته باشیم و تا پیش از آن که اسیر بشویم درکی از اسارت نداشتیم. این حضور دائمی باعث می‌شد که به خمودگی و خستگی برسیم، بنابراین اگر تنوع نبود نمی‌توانستیم شرایط سخت اسارت را تحمل کنیم.
به گزارش همشهری وی افزود: ما باید از دچار شدن به روزمرگی پیشگیری می‌کردیم برای همین، شرایط سخت دوران اسارت کاری کرد که توانستیم استعدادهای خود را بشناسیم. به عنوان مثال در ایام دهه فجر تئاتر اجرا می‌کردیم که موجب ایجاد روحیه و نشاط می‌شد. عراقی‌ها نسبت به برگزاری چنین مراسم‌هایی بسیار حساس بودند. انجام چنین فعالیت‌هایی از نگاه عراقی‌ها ممنوع بود. باید پنهانی به فعالیت‌های مناسبتی خود می‌پرداختیم. یک نفر یا چند نفر از اسرا نگهبان می‌شدند و اعلام وضعیت قرمز یا سیاه می‌کردند و ما می توانستیم در سطح اردوگاه‌ها و آسایشگاه‌ها با کمترین امکانات فعالیت‌هایی با کیفیت بالا داشته باشیم.
در ادامه این نشست، محمدباقر عباسی از اسرای دوران جنگ تحمیلی با اشاره به ولادت حضرت زهرا(س) بیان کرد: اسرا محبت مادرانه حضرت فاطمه(س) را درک می‌کردند و اگر حس نوازش مادرانه ایشان نبود حوادث ناگواری شکل می‌گرفت. نوع اسارت رزمندگان ایرانی با سایر اسرا در جهان متفاوت است. به این دلیل که اسرای ایرانی توانستند در مدت طولانی روحیه خود را حفظ کنند و این مرتبط با اعتقادات مذهبی و ارزشی آنها بود.
وی افزود: من گاهی حسرت این را می‌خورم که چرا با وجود اینکه با شهادت فاصله کمی داشتند شهید نشدم اما، پس از آنکه اسیر شدم فهمیدم که حکمت خدا در این بود که رسالت دیگری را در اسارتگاه‌های دشمن بر عهده بگیرم. در اسارت هرکس کاری بلد بود. ما هر گاه می‌خواستیم فعالیتی انجام بدهیم باید به مسئول «بیت‌المال» مراجعه می‌کردیم. این بخش در حقیقت مسئول تهیه وسایل و ملزوماتی بود که برای گرامیداشت مناسبت‌های مذهبی یا ملی وسایل را در اختیار ما قرار می‌داد.
باقری گفت: یکی از مناسبت‌هایی که از دو ماه قبل از آن برایش برنامه‌ریزی داشتیم ایام دهه مبارک فجر بود. تمام جوانب را می‌سنجیدیم تا در ۱۰ روز برنامه‌های متنوع فرهنگی، ورزشی و هنری اجرا کنیم. در پایان به نفرات برگزیده هدیه می‌دادیم.
این آزاده دوران دفاع مقدس با اشاره به اجرای تئاتر اردوگاهی توضیح داد: تئاتر اردوگاهی مشخصات خودش را داشت. می‌توانم بگویم که در دهه فجر و عید نوروز این نوع از تئاتر بسیار بر روحیه رزمندگان اثر مثبتی می‌گذاشت. گاهی در ۲۲ پرده تئاتر اجرا می‌کردیم که جایگزین فیلم سینمایی می‌شد. تمام تمرین‌های ما با دیالوگ نبود و گاهی باید حرکاتی توسط آزادگان اجرا می‌شد. بهترین زمان برای ما وقتی بود که مسابقات ورزشی برگزار می‌شد چرا که گاهی نگهبانان عراقی هم سرگرم تماشای آن می‌شدند و می‌توانستیم در داخل اردوگاه به اجرای تئاتر بپردازیم.
باقری تأکید کرد: انجام کارهای هنری یکی از اقداماتی بود که باعث شد تا زنده بمانیم. همچنین مناسک مذهبی، فعالیت‌های آموزشی و سرگرمی هم موجب ارتقاع روحیه اسرا می‌شد. متن‌های نمایشی را روی پاکت سیگار، سیمان و برگه‌های گوشت‌های یخ زده به نگارش می‌آوردیم. زغال، باتری، چوب سوخته و مداد یا خودکارهایی که از عراقی‌ها به دست می‌آوردیم هم وسایل نوشتاری ما بودند.
