به گزارش سرویس سیاسی صراط نیوز تنها به فاصله چند روز از افاضات رئیس دولت موسوم به وفاق ملی در نیویورک مبنی بر کنار گذشتن سلاح در برابر رژیم کودک کش و تقدیم مسئولیت تامین امنیت منطقه به سازمان های بین المللی، جانیان صهیونیست در حمله ای بی سابقه به جنوب بیروت، که به اذعان خودشان با هدف ترور سیدحسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان انجام گرفت، شمشیر را از رو برای جبهه مقاومت بستند!
با توجه به یکپارچگی جبهه مقاومت شاهد آن بودیم که از حملات هفت اکتبر سال گذشته میلادی تاکنون، تمامی اعضای این جبهه همچون ید واحده علیه دشمن صهیونیستی وارد عمل شده اند و از حملات انصار الله یمن و حزب الله لبنان گرفته تا مقاومت اسلامی عراق و عملیات وعده صادق از سوی ایران، مصداقی بر این مدعاست.
اکنون با شدت گرفتن حملات رژیم صهیونیستی به یکی از ارکان مقاومت در لبنان یعنی حزب الله، این توقع می رود که سایر ارکان جبهه نیز با تمام قوا وارد گود شده و مانع از ضربات آتی صهیونیست ها بر پیکره مقاومت شوند. در این بین، در داخل کشور اما کم نیستند جریانات و رسانه هایی که با ترویج گزاره های پوچ و منسوخی همچون «تله تنش»، «صبر استراتژیک»، «دل گرم و ذهن سرد» و...، برآنند تا آتش انتقام و دفاع از متحدین مسلمان را در دل ایرانیان غیرتمند، خاموش کنند.
اگرچه جمهوری اسلامی ایران در زمان حیات رئیس جمهور شهید، آیت الله رئیسی، توانست با عملیات بی سابقه وعده صادق، بخشی از برتری نظامی خود را به رُخ سگ قلاده شکسته منطقه بکشد، اما پس از آسمانی شدن رئیس جمهور هشتم و روی کار آمدن نهمین زمامدار دولت و تیم دیپلماسی التماسی او، گویا بالا بردن دو دست تسلیم و تساهل و تسامح با وحشیگری های رژیم کودک کش صهیونیستی، به سکه رایج در دولت وفاق بازان تبدیل شده است!
اگرچه بحمدالله فرماندهی کل قوای مسلح جمهوری اسلامی ایران در دستان با کفایت رهبری معظم انقلاب قرار دارد وگرنه معلوم نبود که باند نیویورکی ها، چه خوابی برای توان دفاعی و بازدارندگی کشورمان دیده بودند. مشابه همین مسیر را پیشتر ابوالحسن بنی صدر در سال های ابتدایی دفاع مقدس رفته بود و تصمیم داشت تا با اجرای سیاست «خریدن زمان با دادن زمین» ایران اسلامی را دو دستی تقدیم بعثیان جنایتکار کند!
امروز کسانی در دولت چهاردهم سردمدار امور هستند که با افتخار از خارج نشدن طرف ایرانی از برجام پس از خروج یکجانبه ایالات متحده آمریکا از آن، بعنوان دستاورد یاد می کنند و هیچ بعید نیست که با تعمیم همین سیاست در مواجهه با پیش روی های جنایتکارانه رژیم اشغالگر قدس نیز، جایگاه ایران اسلامی را از پیشقراول در جبهه مقاومت به عنصری خنثی، ترحم برانگیز و هضم شده در نظم آمریکایی/صهیونیستی جهان، تقلیل دهند.
قرائن موجود از این واقعیت حکایت دارند که جمهوری اسلامی ایران باید پاسخی محکم به این قبیل تحرکات مذبوحانه رژیم حرامزاده صهیونیستی بدهد و در دام تکرار ورژن های دیگر از استراتژی های بنی صدری نیافتد چراکه در این صورت، مطمئناً در آینده ای نه چندان دور، پس از غزه و بیروت و دمشق، نوبت به تهران خواهد رسید!
