نقشه برای ریاست و تلاش برای ارائه لیست
خراسان رضوی به مرکزیت مشهد مقدس، همواره پایگاه طیف سیاسی و اجتماعی ویژه‌ای بوده است. از سوی دیگر قشر مذهبی ساکن این استان همواره به دنبال کاندیداهایی در انتخابات مختلف بوده‌اند که نقش مؤثری در زنده نگه داشتن آرمان‌های انقلاب و اهداف نظام اسلامی داشته باشند. از همین رو شاهد هستیم احمدینژاد که خود را داعیه‌دار زنده کردن شعارهای انقلاب اسلامی می‌داند به تفکر اینکه مردم هنوز او را انقلابی می‌دانند به مشهد رفته تا در آنجا برنامه‌ریزی خود را برای صندلی‌های مجلس و خیلی خوشبینانه ریاست قوه مقننه تنظیم کند.
تحلیل‌های روی کاغذ و اشتباه
البته شاید برنامه‌ها و راهبردهای احمدینژاد بدون هدف‌گذاری نباشد، چراکه مردم این استان در انتخابات ریاست جمهوری سال 84 که رقابت به دور دوم رسید و احمدینژاد و هاشمی رفسنجانی با یکدیگر به رقابت پرداختند، آرای خود را که در دور اول بیشتر آن را به حساب قالیباف ریخته بودند، به سبد احمدینژاد واریز کردند و از سه میلیون و 750 هزار و 408 نفر واجد شرایط رای‌گیری، دو میلیون و 591 هزار و 557 نفر در انتخابات شرکت و دو میلیون و 335 هزار و 945 نفر احمدینژاد را انتخاب کردند. سال 88 نیز روند ادامه داشت و این استان که بعد از تهران بیشترین جمعیت را برای شرکت در انتخابات یعنی سه میلیون و 990 هزار و 181 نفر داشت، با وجود مشکلات اقتصادی که در دوره اول احمدینژاد کشور با آن روبه‌رو شد باز هم اغلب آرای خود را به احمدینژاد اختصاص دادند تا برای بار دوم او به ریاست دولت نائل آید.
استفاده از رای پایین جلیلی و عدم حضور قالیباف
ناگفته نماند مشهد زادگاه دو چهره اصولگرای اصلی دیگر یعنی سعید جلیلی و محمدباقر قالیباف نیز هست و به نظر می‌رسد احمدی نژاد با تصور قبلی که نسبت به وضعیت و تفکر مردم استان خراسان رضوی دارد، پا به عرصه این دو گذاشته تا شاید بتواند با استفاده از عدم حضور سیاسی قالیباف در عرصه‌هایی مانند مجلس و نیز دیدی که مردم نسبت به مواضع تند جلیلی دارند و عدم استقبال این استان از کاندیدای پایداری در انتخابات ریاست جمهوری با رأی 52 هزار و 802 و پایینی که به او دادند، بتواند در خراسان رضوی جولان سیاسی دهد.
